Σε μια εποχή που η αλήθεια κρύβεται επιμελώς ή εξορίζεται σαν μίασμα από μια πλειοψηφία η οποία έχει εθιστεί στο ψέμα και στα κομφόρ παντός τύπου, σε αυτήν ακριβώς την εποχή οι Red Sparowes καταθέτουν ένα άλμπουμ με τίτλο The Fear Is Excruciating, But Therein Lies Τhe Answer. Μας λένε ότι ο φόβος είναι βασανιστικός, αλλά εκεί ακριβώς βρίσκεται η αλήθεια. Η αλήθεια σαν υπαρξιακή αναζήτηση, η αλήθεια σαν λύσις του δράματος, σαν κάθαρση.
Η μπάντα από το Λος Άντζελες ξεκίνησε αρχικά το 2003 ως side-project κάποιων μουσικών από τους Isis, Neurosis και Made Out Of Babies. Σήμερα, οι Sparowes είναι ένα από τα πιο ελπιδοφόρα σχήματα στη μουσική –άνευ ταμπέλας. Με δύο άλμπουμ στο ενεργητικό τους, με αρκετό υλικό να κυκλοφορεί από το 2004 μέχρι το 2008 (12’’, EP, live CDs, demos), αλλά και με κάποιες αλλαγές στη σύνθεσή τους, οι Καλιφορνέζοι επιστρέφουν φέτος με οκτώ intstumental συνθέσεις, τρεις κιθάρες, μπάσο και drums. Συνθέσεις οι οποίες διαθέτουν αρχή, μέση και τέλος και μπορούν να σταθούν αυτόνομα κι όχι μόνο ως μέρος ενός συνόλου.
Στο The Fear Is Excruciating, But Therein Lies Τhe Answer οι Red Sparowes ανοίγουν την πόρτα σε ένα ευρύ μουσικό φάσμα, ξεκινούν σχεδόν από τη σιωπή και κλιμακώνουν την ένταση μέχρι να ξεσπάσουν –για να επιστρέψουν καθαροί σε μια βουδιστική μακαριότητα, σε μια σιωπή η οποία ανοίγει έναν καινούργιο κύκλο έκφρασης. Αιθέρια και επική ατμόσφαιρα, μεταλλικές αναλαμπές και reverb, post-rock δόσεις και μελωδίες που κρατούν μια άνετη ισορροπία ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως. Η σχέση μπάσου – drums αποδεικνύεται σχεδόν ιδανική, με τις μπασογραμμές να κυλούν κάποιες φορές διακριτικά σε funk κατευθύνσεις και με τα drums να μαρσάρουν θριαμβευτικά, κλιμακώνοντας την ένταση. Οι κιθάρες πάλι στέλνουν δραματικές ριπές στον αέρα, με riffs που απλώνονται στον χώρο σας γλώσσες φωτιάς. Αιχμή του δόρατος η pedal steel κιθάρα η οποία «μιλάει» για αλήθειες, παραισθήσεις, για όπλα και ανταρσίες, για τα παιχνίδια του μυαλού, για το αναπόφευκτο τέλος και για τη στωικότητα.
Οι Red Sparowes αποδεικνύουν ότι δουλεύουν πιο μεθοδικά απ’ ότι στο παρελθόν για την σωστή ανάπτυξη τόσο του τεχνικού όσο και του συναισθηματικού πεδίου ενός δίσκου, αποφεύγοντας τα post-rock κλισέ. Έτσι, καταφέρνουν να βάλουν τον ακροατή σε μια κατάσταση ιδιαίτερης συγκινησιακής φόρτισης, με τον δίσκο να παίζει στην επανάληψη χωρίς να κουράζει. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι: «Υπάρχουν δύο τρόποι: Ο πρώτος είναι να μπεις στο στούντιο ενώ βαριέσαι του θανατά και ο δεύτερος είναι να μπεις στο στούντιο και να κάνεις αυτό που αγαπάς».
Και αυτή η μπάντα κάνει εδώ αυτό που αγαπάει.
