Μπορεί το ska και οι αναβιώσεις του να έχουν πολιτογραφηθεί ως ένα είδος περισσότερο συνδεδεμένο με συγκεκριμένες υποκουλτούρες, αλλά επιτρέψτε μου να διαχωρίσω τη θέση μου. Στη περίπτωση ιδίως των Cherry Poppin’ Daddies και του δημιουργικού ταλέντου του ηγέτη τους Steve Perry, η εικοσαετής πορεία ανέδειξε μια καριέρα που, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, πειραματιζόταν με αρκετά μουσικά είδη – πάντα ασφαλώς με βάση το ska. Σε αυτή λοιπόν τη ρετροσπεκτίβα παρελαύνει το απαύγασμα όλων των χρόνων (από το 1994 και το άλμπουμ Rapid City Muscle Car), με έμφαση στο ska μοτίβο.
Tα δώδεκα τραγούδια της συλλογής διακρίνονται για την πολύ δεμένη δομή τους, παρόλο που τρία από αυτά ήταν ανέκδοτα ως τώρα και άλλα τέσσερα επανηχογραφήσεις. Το μουσικό ταξίδι ξεκινάει από τις πρωτόλειες μορφές του δίτονου ρυθμού (χαρακτηριστικού ήχου του ska) με τα πνευστά (άλτο σαξόφωνο και τρομπέτα) να κυριαρχούν στις μελωδίες, οι οποίες καταλήγουν σε πιο περίπλοκα μονοπάτια, είτε με reggae αισθητική, είτε με rock ‘n’ roll εξάρσεις (εδώ είναι και το σημείο άλλωστε όπου το ska έμπλεξε ανεπιστρεπτί με το punk). Έτσι, αν και οι Cherry Poppin’ Daddies δεν υπήρξαν ποτέ συγκλονιστικοί, καταφέρνουν με το Skaboy JFK να δώσουν τα ακραιφνή όρια αυτού του ύφους: από τα πρώιμα soundsystems της Τζαμάικα της δεκαετίας του 1950 μέχρι την έκρηξη της punk (και Oi!) υποκουλτούρας στο Ηνωμένο Βασίλειο στα τέλη των 1970s.Αν και με μόλις πέντε πρωτότυπες συνθέσεις μάλλον δεν στέκει ως αντιπροσωπευτική ρετροσπεκτίβα, το Skaboy JFK έχει συνοχή, ωραίες μουσικές και μια θεματολογία γεμάτη από εικόνες με γυρισμένα ρεβέρ, μπριγιαντίνι, τιράντες και hot roads. Δεν αποτελεί ούτε κάτι το σύγχρονο, ούτε κάτι τόσο ολοκληρωμένο όσο θα περίμενε κανείς (π.χ. τίποτα δεν περιλαμβάνεται από το πρώτο άλμπουμ των Cherry Poppin’ Daddies, Ferociously Stoned), δίνει όμως το στίγμα μιας αμερικάνικης μπάντας που με ska αφετηρία πειραματίστηκε όλα αυτά τα χρόνια με ένα φάσμα από το punk μέχρι το funk ή τα blues. Εν ολίγοις κατορθώνει να σε μυήσει στον κόσμο τους, χωρίς (απαραίτητα) να σου θυμίσει ούτε όλη την αμφιβολία σχετικά με τη τροπή που πήρε το ska ρεύμα αργότερα, ούτε και την αναβίωσή του μέσω πιο εύπεπτων punk/pop νορμών κατά τη δεκαετία του 1990.
