Τα βάθη του (νορβηγικού) χρόνου ξαναγίνονται επίκαιρα. Αφενός, στη χώρα των φιόρδ, οι επανενωμένοι Ruphus ανακοινώνουν συναυλία για τον Φεβρουάριο του 2010 στο Όσλο. Αφετέρου, στα μέρη μας, η Recordisc διανέμει δύο επανεκδόσεις (σε cd) δίσκων τους ξεχασμένων στα 1970s: του ντεμπούτο τους A New Born Day (1973) και του Inner Voice (1977), αμφότερα επενδυμένα με bonus tracks.
Παρά τα τέσσερα μόλις χρόνια διαφορά στην ηχογράφησή τους, πολλά χωρίζουν τα δύο αυτά άλμπουμ. Στο A New Born Day οι Ruphus είναι ακόμα ένα συγκρότημα-παρέα επτά ατόμων, που μπαίνει στα στούντιο του παντελώς άγνωστου τότε Ρόζεμποργκ (το ποδόσφαιρο δεν είχε ακόμα παρθεί στα σοβαρά) κομίζοντας όλον του τον νεανικό ενθουσιασμό και την αγάπη του για το βρετανικό progressive rock – το οποίο σ’ εκείνα τα χρόνια είχε αρκετούς φίλους ανάμεσα στα πιο ανήσυχα πνεύματα της νορβηγικής νεολαίας. Σήμερα το άλμπουμ λογίζεται στη Νορβηγία ως κάτι αντίστοιχο με πονήματα δικών μας συγκροτημάτων, όπως λ.χ. οι Socrates ή οι PLJ Band. Και πράγματι διαθέτει αξία. Γιατί μπορεί οι Ruphus να βρίσκονται ακόμα κοντά στις επιρροές τους και ο κιθαρίστας τους να ρέπει σε σημεία επικίνδυνα προς τη σαχλή πλευρά του progressive rock – έτσι ως εκδηλώνει μια προτίμηση για τους Ολλανδούς Focus και το παίξιμο του Jan Akkerman – από την άλλη όμως γίνεται φανερό το ταλέντο τους στη σύνθεση. Επιπλέον, τα υπέροχα φωνητικά της Gudny Aspaas προσδίδουν θελκτικό χαρακτήρα στα τραγούδια, βοηθώντας τα αρκετά στο να μην ακούγονται (σήμερα) πολυκαιρισμένα. Τα “Coloured Dreams” και “Still Alive” ξεχωρίζουν από την πρώτη κιόλας ακρόαση ως δείγματα γραφής μιας μπάντας με καλοαφομοιωμένες επιρροές καθ’ οδόν προς τη διαμόρφωση προσωπικού heavy prog ύφους, η μεγάλη αποκάλυψη όμως έρχεται με το “The Man Who Started It All”: έχω ξαναγράψει για την όχι και τόσο γνωστή αγάπη των Iron Maiden στις παλιές progressive μπάντες κι όποιος ακούσει το συγκεκριμένο τραγούδι θα καταλάβει και μόνος του πού βρίσκονται οι ρίζες των θρυλικών του metal Βρετανών. Η επανέκδοση προσθέτει και το non-album single Flying Dutchman Fantasy/Opening Theme (του 1974 και όχι 1973 όπως κακώς αναγράφεται στα credits του οπισθόφυλλου). Κάτι που καταστρέφει όμως όλη την ατμόσφαιρα του A New Born Day, καθώς και οι δύο συνθέσεις ηχούν παράταιρες, βουτηγμένες ως είναι στην ανούσια φλυαρία.
Στο Inner Voice όμως οι Ruphus είναι ένα άλλο συγκρότημα. Πενταμελές πια, με τη Sylvi Lillegaard να έχει διαδεχθεί την Aspaas στα φωνητικά, και με πιο επαγγελματική νοοτροπία. Από τη μία αυτό έχει και τα καλά του, καθώς τα παιξίματά τους προκύπτουν πιο στιβαρά και σίγουρα. Αλλά, μάλλον αποτυχημένοι στην πατρίδα τους, οι Ruphus έχουν πια εγκαταλείψει το heavy prog που τόσο έδειχνε να τους πηγαίνει και έχουν πηδήξει (και αυτοί) στο μοδάτο εκείνα τα χρόνια fusion τρένο του jazz rock, το οποίο τους εξασφάλισε κοινό στη Γερμανία και στην Ελβετία ως και τα τέλη των 1970s. Το παίξιμο του Kjell Larsen στην κιθάρα έχει γίνει γλυκερό και τελείως Akkerman, χάνοντας εκείνα τα όμορφα «σιδηροπαρθένα» του ξεσπάσματα, το λίγο άτεχνο μα ενθουσιώδες πιάνο του Hakon Graf έχουν τώρα αντικαταστήσει κάτι βαρετά keyboards και η Lillegaard αποδεικνύεται καλή μεν, όχι όμως και ξεχωριστή. Το χειρότερο απ’ όλα όμως είναι οι συνθέσεις του Inner Voice: ξερές και πληκτικές, μαϊμουδίζουν τις κατακτήσεις των Weather Report και Return To Fantasy. Τα εδώ bonus tracks προέρχονται από ζωντανή ηχογράφηση της μπάντας τον Φεβρουάριο του 1977 στη Γερμανία και, προ-cd, υπήρχαν μόνο στο διπλό βινύλιο Brain-Festival Essen. Σπάνια μεν, για πολλά χασμουρητά δε.
7 στα 10 βάζω προσωπικά στο A New Born Day και σας συστήνω, αν είστε «προγκρεσιβάς», να το αναζητήσετε. Και 4 στα 10 στο Inner Vision με την προτροπή μακριά...
