Η αλήθεια είναι πως τα χάσαμε με τα αποτελέσματα του BBC Sound of 2025. Παραδοσιακά, αυτή η σφυγμομέτρηση του βρετανικού ραδιοφωνικού σταθμού BBC Radio 1, είναι ένας καλός τρόπος να ανακαλύψει κανείς νέα ονόματα και να πάρει μια γεύση του προς τα πού κατευθύνεται το music industry κάθε χρονιά. Από το 2003 κι έπειτα, μέσω του "Sound of..." poll έχουν βοηθηθεί δεκάδες καλλιτέχνες και έχουν αναδειχθεί ονόματα όπως η Adele, o Michael Kiwanuka, οι HAIM ή ο Sam Smith, όντως πριν γίνουν "big". Φέτος όμως, το όνομα που επέλεξε η επιτροπή ήταν ένα πρόσωπο που ήδη έχει κατακτήσει mainstream status και δεν έχει καμία ανάγκη για «σπρώξιμο» στα αλήθεια: η 26χρονη Αμερικανίδα popstar Chappel Roan.
Αιφνιδιασμένοι από αυτήν την εξέλιξη, αποφασίσαμε να ρίξουμε τα στοιχήματά μας στα δικά μας πουλέν. Και ιδού τα προγνωστικά μας για το "next big thing" του 2025.
Lambrini Girls
Άννα Γεωργάτου
Ίσως να μην το έχετε αντιληφθεί, αλλά το next big thing έχει ήδη εμφανισθεί στην Ελλάδα. Ένα από τα πιο ξεχωριστά acts του περσινού Plisskën (Σεπτέμβριος 2024) ξεσήκωσε με το punk μπρίο του το Aquarium Stage 1-2 το πρωί, και μας σύστησε με τον καλύτερο τρόπο την Phoebe Lunny σε κιθάρα και φωνητικά και την Lilly Macieria στο μπάσο. Καθόλου απορίας άξιο ότι ο Iggy Pop δηλώνει από την πρώτη στιγμή θαυμαστής τους, ενώ τα BBC Radio, KEXP, Variety Magazine, Evening Standard δεν χάνουν ευκαιρία να τις αποθεώνουν. Φήμες θέλουν τον Banksy drummer τους, οι ίδιες θέλουν να αποτινάξουν από πάνω τους την ταμπέλα "riot grrrl", ξεκινούν από το Brighton, αλωνίζουν όλη την Μεγάλη Βρετανία, ανοίγουν συναυλίες των Idles και των Amyl and The Sniffers, καταγγέλλουν με ορμή τη διαφθορά, τον καπιταλισμό, την ομοφοβία, την πατριαρχία, τον μισογυνισμό, τον νεποτισμό, τα πρότυπα που προβάλλουν τα ΜΜΕ, και στέκονται ισάξιες απέναντι στην τεράστια punk κληρονομιά τους.
Γενάρη του 2025 το ντεμπούτο τους άλμπουμ, οι ψαγμένοι τις γνωρίζουν από το 2022 και το "Help Me I’m Gay", το 2024 με το "God’s Country" τα χώνουν στη βρετανική κυβέρνηση και είναι αυτό ακριβώς που πρέπει τη στιγμή που ανθίζει οι ακροδεξιά πολιτική στον πλανήτη Γη, το |Company Culture" σήμερα, ήδη κάνει χαμό και ακόμα κι αν ξεχάσετε να σημειώσετε το όνομα τους, no worries, γιατί θα βαρεθείτε να το βλέπετε να φιγουράρει στα περισσότερα line up των γνωστών καλοκαιρινών φεστιβάλ.
Υποδεχτείτε και επίσημα τις Lambrini Girls, punk rock’s NEXT Big Thing.
Fat Dog
Άγγελος Κλειτσίκας
Το post-punk ζει τα τελυταία χρόνια ακόμη μία θεαματική αναβίωση και οι Fat Dog μπορούν κάλλιστα να γίνουν οι επόμενοι μεγάλοι πρωταγωνιστές της σκηνής. Η πεντάδα από το νότιο Λονδίνο δημιουργήθηκε κατά την περίοδο της πανδημίας και γρήγορα το όνομα της έγινε περιζήτητο σε πιο underground κοινά για τα θεόμουρλα και παρανοικά live τους, που τελικά τους χάρισαν συμβόλαιο στη Domino στην οποία κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους WOOF (χα!) το περασμένο Σεπτέμβριο. Γιατί τόσος χαμός; Φανταστείτε την καφρίλα των Viagra Boys με χορταστικές δόσεις techno και λίγο από την folk τρέλα της μουσικής klezmer. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε μία τεράστια περιοδεία που θα τους φέρει και από τα μέρη μας ακριβώς τη στιγμή που συμβαίνουν. Και τελοσπάντων, μπάντα με ντράμερ που φοράει latex μάσκα σκύλου και frontman με όνομα Joe Love που φοράει καουμπόικα καπέλα πως γίνεται να μην κατακτήσει τον κόσμο; Σκυλί που γαυγίζει μπορεί και να δαγκώνει τελικά.
Doechii
Άγγελος Κυρούσης
Κι ενώ θα ήταν πολύ ευχάριστο να γείρει η πλάστιγγα σε περιπτώσεις σαν των Oreglo, δίνοντας περαιτέρω βάρος στον Ezra Collective δρόμο, πολύ φοβάμαι ότι εγχωρίως θα συζητήσουμε για σχήματα σαν τους - πάλι από το Νησί - The Orchestra (For Now). Σε κάθε περίπτωση, όσο κι αν προσ-εύχομαι για νέο δίσκο της noname μέσα στο 2025, ορμώμενος εκ των πολλαπλών ακροάσεων και θεάσεων των πεπραγμένων της Doechii, μαρκάρω την αφεντιά της για τζόκερ του 2025, με την υπόσχεση της μεγάλης κυκλοφορίας. Τα είπαμε και σχετικά με τα του δίσκου, η rap δισκογραφία θα πάρει ούτως ή άλλως τα ηνία - παρά τις όποιες εξω-δυτικές εισβολές- κι εφόσον έχουμε περάσει το σημείο της υποθετικής κουβέντας "Trump ante portas", αν μη τι άλλο ο αντιπολιτευτικός/κοινωνικός επιτακτικός λόγος θα κυριαρχήσει, εφόσον αυτός ο τύπος πήρε τα κλειδιά για να λύνει και να δένει. Τώρα, αν εξαιτίας αυτού καταλήξει να είναι big o Diddy για το ’25, ούτε που θέλω να το σκεφτώ…
Jane Remover
Γιάννης Μόσχος
Η ηλεκτρονική και η κιθαριστική μουσική των 90s και 00s για την Gen Z αποτελεί μια ενιαία αισθητική που αποκαλύπτεται μέσα από οπτικοακουστικά θραύσματα σαν ατέρμονο σκρολάρισμα στο TikTok, αποτυπώνοντας τη νοσταλγία για μια εποχή από την οποία δεν έχει αναμνήσεις και που αναβιώνει ως μια ουτοπία του ύστερου αναλογικού και πρώιμου ψηφιακού κόσμου. Το BRAT ήρθε για να ορίσει τη μουσική ταυτότητα της Gen Z, αν και μέσω ενός εκπροσώπου που προέρχεται από τη γενιά των Millennials. Φέτος έφτασε η στιγμή η Gen Z να κάνει ολικό takeover της αφήγησης, και θα το πράξει μέσω της Jane Remover.
Έχοντας κυκλοφορήσει έναν από τους πιο low-key επιδραστικούς δίσκους της δεκαετίας πριν καν κλείσει τα 18 (το Frailty, τότε ως Dltzk), φέτος δείχνει έτοιμη για να κυκλοφορήσει έναν δίσκο που θα φιγουράρει στις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς από επιφανή μέσα, επισφραγίζοντας την αλλαγή φρουράς και στις θέσεις των μουσικοκριτικών και opinion makers.
Dog Race
Σταύρος Γαρεδάκης
Μπορεί τα μέχρι στιγμής δείγματα που έχουμε να μετρώνται στα δάχτυλα ενός χεριού όμως το δυναμικό που επέδειξαν οι Λονδρέζοι Dog Race με την γοτθικών παρορμήσεων post-punk τους δεν διέφυγε ούτε του BBC6, ούτε του (αν είμαστε ειλικρινείς) πολύ επιδραστικού των indie τάσεων καναλιού The Needle Drop, που δικαίως συμπεριέλαβε το αναπόφευκτα κολλητικό "It's the squeeze" στα καλύτερα singles της περασμένης χρονιάς.
Δεν είναι όμως οι μεταδοτικοί χορευτικοί ρυθμοί που διαθέτουν τα κομμάτια τους που κάνουν τους Dog Race τόσο ακαταμάχητους όσο η μαγνητική παρουσία της εκκεντρικής Katie Healy, που από εκεί που τραγουδά συνεσταλμένα και με μια ενσώματη κοινωνική αδεξιότητα στις νευρωτικές κινήσεις της με αδιαφορία ή ένα κλασσικό γοτθικό βαρύτονο, η φωνή της σαν εκτός ελέγχου (σκεφτείτε Zed McGlunk στη Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή) ανεβαίνει ή βαθαίνει με κομμένη την ανάσα για να «σπάσει» σε λυγμό, λες και βρίσκεται σε κάποιου είδους παροξυσμό. Ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί κάποια πρώτη πλήρους διάρκειας κυκλοφορία, αλλά με την ιδιαιτερότητα που τους χαρακτηρίζει μπορούμε εύκολα να ποντάρουμε πάνω τους στην κούρσα για το Next Big (Indie) Thing.
Jordan Adetunji
Τάνια Σκραπαλιώρη
Θα σώσει το Belfast το hip hop; Με τη sui generis περίπτωση των Kneecap να γράφει εμφατικά το δικό της ναι στους δρόμους και τους τοίχους αυτής της τόσο πολυδιάστατης πόλης και της κουλτούρας της, μια νέα εναλλακτική οδός για το ραπ genre η πυξίδα της οποίας δείχνει βόρεια Ιρλανδία. Από εκεί έρχεται με φόρα και ο ταχύτατα ανερχόμενος, εικοσιπεντάχρονος Jordan Adetunji που με το «καλημέρα», μ'ένα mixtape κι ένα hit μόλις δύο λεπτών (το "Kehlani") γνώρισε τη μαζική επιτυχία (πάνω από 300 εκατομμύρια streams και 14 εκατομμύρια μηνιαίους ακροατές) τραβώντας τα βλέμματα της 300 Entertainment και της Warner UK που έσπευσαν να τον υπογράψουν. Παίζει σε διαφορετικά σημεία του genre από τους διάσημους πια, σαρωτικούς συμπατριώτες του, μιας και καταθέτει μια φρέσκια πρόταση για το melodic rap που έχτισαν Drake και Post Malone και φινίρισε ο The Weeknd, αλλά έχει κι αυτός ως μεγάλο ατού το προσωπικό στιλ κι αυτό το «κάτι» που τον κάνει και ξεχωρίζει. Κι η αλήθεια είναι ότι τέτοιο γρήγορο, νεανικό, pop και πιασάρικο bounce είχαμε καιρό να ακούσουμε.
Anna B Savage
Εύη Χουρσανίδη
Αν υπάρχει δικαιοσύνη (oh well, ας μην το αναλύσουμε) αυτό το υπέροχο (υπέροχο) κορίτσι δεν θα μείνει άλλο στην αφάνεια. Ένα χρόνο ακριβώς μετά την αξέχαστη εμφάνισή της στο Temple (μεγάλη ευγνωμοσύνη στον Γιώργο Φακίνο για αυτό το booking, καθώς και τη μεσολάβησή του για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε τότε), η Βρετανίδα singer-songwriter με έδρα τη δυτική Ιρλανδική ακτή, με την μοναδικά βαθειά και τρυφερή σα χάδι φωνή, μοιράζεται τον νέο της δίσκο You & I Are Earth (μετά το εξαιρετικό In|FLUX του 2023) και μέσα σε μισή ώρα μόλις καταφέρνει να μεταδόσει τόση ανθρώπινη αλήθεια και να θέσει τόσα υπαρξιακά ζητήματα, όσο δεν τα καταφέρνουν βιβλία των 600 σελίδων ή τρίωρες ταινίες. Ή τουλάχιστον σε εμένα έχει αυτό το εφέ. Θέλω να πιστεύω πως το γεγονός ότι ο νέος (απολύτως «γήινος» και «γειωμένος») δίσκος της έχει τις ευλογίες του Mojo και του Uncut και μοιάζει να προμοτάρεται από το Album of the Year και το Bandcamp, θα φέρει περισσότερους listeners στα κανάλια της και η συνολική καλλιτεχνική της προσέγγιση (δείτε όλα της τα video clips) θα εκτιμηθεί επιτέλους από περισσότερα αυτιά και μάτια. Κι αν λειτουργεί σωστά ο αλγόριθμος, το "Ghost" -ένα διαμάντι από τον προηγούμενο δίσκο της- θα βρεθεί με κάποιο μαγικό τρόπο στα αθεράπευτα ρομαντικά accounts του Tik Tok (αφού μόνο έτσι παίρνει μπρος το πράγμα πλέον) και όλοι οι ατελέσφοροι έρωτες αυτού του κόσμου θα εντοπίσουν το απελπισμένο soundtrack τους.
