Τα μπάσα της θυμίζουν Ella Fitzgerald και Wild Beasts. Η τραγουδοποιία της μαγειρεύεται στο γνωστό καλούπι "female singer-songwriter" αλλά σε στιγμές παραπέμπει σε Anthony & the Johnsons ή και Jeff Buckley. Οι στίχοι της -το υπερόπλο της- είναι ταυτόχρονα απλούστατοι, overdramatic και χιουμοριστικά οξυδερκείς (στο ύφος, φερ'ειπείν, της Olivia Rodrigo ή της Billie Eilish). Τα video clips της θα μπορούσαν να είναι ταινίες μικρού μήκους από φοιτητές Σχολής Καλών Τεχνών. Το πρόσωπό της φρέσκο, το βλέμμα της ευθυτενές, το χαμόγελό της παιχνιδιάρικο. Το όνομά της (ή τουλάχιστον αυτό με το οποίο έχει επιλέξει να συστήνεται καλλιτεχνικά) Anna B Savage. Κόρη μουσικών (οι γονείς της ήταν τραγουδιστές όπερας), κατάγεται από το Λονδίνο, μα περνά τις περισσότερες ημέρες του χρόνου στην δυτική ιρλανδική ακτή -η εμφάνισή της μάλιστα στο NPR (το 2021, όταν οι απαγορεύσεις συνεύρεσης ανάγκαζαν τους καλλιτέχνες να βιντεοσκοπούν τα live τους εκτός Tiny Desk) θυμίζει σκηνή από Τα Πνεύματα του Ινισέριν. Αυθεντικά cool kid, μπορεί να λέει ότι στο πρώτο της EP είχε το θράσος να αλλάξει τα φώτα στο "A Girl Like You" του Edwyn Collins, ενώ στο inbox της θα βρει κανείς e-mail από τους Orbital, που βολιδοσκοπεί το ενδεχόμενο συνεργασίας (συνέβη). Στα 32 της, έχει βγάλει ένα EP και δύο άλμπουμ στη City Slang (A Common Turn, In|FLUX) και μοιάζει να έχει βρει τον τρόπο αφενός να αναγνωρίζει τα συναισθήματά της και να συνομιλεί μαζί τους και αφετέρου να τα μετουσιώνει σε μουσική και καλλιτεχνική έκφραση.
Λίγο πριν ανταμώσουμε από κοντά στο Temple το Σάββατο 13 Ιανουαρίου, για το πρώτο της live στην Αθήνα, κάναμε μια απολαυστική κουβέντα με την Anna B Savage για ταυτότητα, τέχνη, μουσική, αυτογνωσία, αυτοπραγμάτωση και, κυρίως, ψυχοθεραπεία.
Πριν ξεκινήσουμε, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω προσωπικά για αυτό το άλμπουμ. Το In|FLUX ήταν ένας από τους αγαπημένους μου δίσκους για το 2023 και πλέον είναι ένας από τους αγαπημένους μου singer-songwriter δίσκους, γενικά. Τα κομμάτια σου μου φέρνουν δάκρυα στα μάτια και κυριολεκτικά μετράω τις ώρες μέχρι να σε δω να ερμηνεύεις αυτό το άλμπουμ live.
Well shit! Πόσο, πόσο ωραίο είναι αυτό - σε ευχαριστώ τόσο πολύ Εύη!
Περίγραψε τον εαυτό σου με πέντε λέξεις και με άλλες τόσες την καλλιτεχνική σου περσόνα.
Εγώ: ευαίσθητη, δημιουργική, ανόητη, συναισθηματική, συμπονετική.
Η Anna B Savage: ευαίσθητη, δραματική, συναισθηματική, εκφραστική, ευάλωτη.
Ποια είναι η πρώτη «έντονη» μουσική ανάμνηση που μπορείς να φέρεις στο μυαλό σου;
Ω, πιθανώς να βλέπω σε βίντεο όπερες, στις οποίες πρωταγωνιστούσαν οι γονείς μου και να σκέφτομαι ότι ήταν το πιο συναρπαστικό πράγμα που θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Ο μπαμπάς μου, ως φρουρός. Η μαμά μου, ως νεράιδα. Πόσο cool!
Η μουσική: Είναι τέχνη; Είναι το επάγγελμά σου; Είναι αυτό που πληρώνει τους λογαριασμούς; Είναι performance; Είναι κομμάτι της ψυχοθεραπείας σου;
Είναι -ελπίζω- τέχνη. Είναι σίγουρα το επάγγελμά μου, και αυτό που πληρώνει τους περισσότερους λογαριασμούς. Είναι performance, σίγουρα. Λατρεύω τη μουσική και έχω μια μπερδεμένη σχέση μαζί της. Θα έλεγα όχι, δεν είναι πλέον μέρος της ψυχοθεραπείας, αν και ίσως έχει υπάρξει, στο παρελθόν.
Πού μένεις; Είσαι "alone, happy on your own"; (σ.σ: αναφορά στους στίχους του τραγουδιού "In|FLUX") Τι κάνεις όταν δεν γράφεις / παίζεις / ακούς μουσική;
Ζω ανάμεσα στο Λονδίνο και τη δυτική ακτή της Ιρλανδίας όπου ζει η σχέση μου. (Οπότε όχι, όχι μόνη μου, αλλά σίγουρα εξακολουθώ να είμαι χαρούμενη και όταν είμαι μόνη μου). Για να είμαι ειλικρινής, τον περισσότερο χρόνο μου τον περνώ αλλιώς και όχι παίζοντας/γράφοντας ή ακούγοντας μουσική. Φτιάχνω πολλά πράγματα και παίρνω πολλή χαρά από αυτό: Πλέκω, ζωγραφίζω, τρέχω, περπατάω, παίζω, μαγειρεύω.
Βρίσκω το In|FLUX, ένα βαθειά προσωπικό άλμπουμ, πολύ δυνατό στιχουργικά, μου γεννά δεκάδες σκέψεις και εικόνες. Μουσικά τι το ενέπνευσε, πώς θα περιέγραφες τον ήχο Anna B Savage σε κάποιον που πρόκειται να πατήσει το play για πρώτη φορά;
Ευχαριστώ πολύ. Μουσικά αυτό που ενέπνευσε είναι απλώς ένα συνονθύλευμα όλων όσων έχω ακούσει ποτέ. Δηλαδή πολλή κλασσική / τζαζ / ποπ και indie μουσική. Α, και μιούζικαλ.
Θα περιέγραφα τον ήχο της Anna B Savage στο In|FLUX ως αρκετά δραματικό, ζεστό, αναλογικό και παιχνιδιάρικο. Ας ελπίσουμε ότι έχει και και λίγη jazzy «νοστιμάδα» επίσης.
Σωστά έχω καταλάβει ότι σαξόφωνο και κλαρινέτο στον δίσκο παίζεις εσύ η ίδια;
Σωστά. Έπαιζα και τα δύο αυτά τα όργανα ως παιδί, οπότε τα ανέστησα για αυτό το άλμπουμ.
Επιστρέφω στο ότι το In|FLUX είναι ένα βαθιά προσωπικό άλμπουμ. Είναι σαν να μοιράστηκες αυτά που έπαιζαν στο κεφάλι σου ενόσω περπατούσες σε ένα μονοπάτι θεραπείας, θυμού, θλίψης, αποδοχής, συμφιλίωσης. Επισκέπτεσαι ξανά αυτήν την εμπειρία όταν ερμηνεύεις ζωντανά τα τραγούδια ή καταφέρνεις να «παίξεις τον ρόλο» για τη βραδιά;
Αρχικά όταν ερμήνευα συγκεκριμένα τραγούδια (από αυτόν τον δίσκο, και ειδικά το "Say My Name", συγεκριμένα) δυσκολευόμουν να μην συγκινηθώ. Αλλά όσο περισσότερο παίζω τα τραγούδια, τόσο περισσότερο μπορώ να διαφοροποιήσω το συναίσθημα που ενέπνευσε το τραγούδι από το ίδιο το τραγούδι, ώστε να μπορώ να συγκρατηθώ. Συνήθως είναι απλώς θέμα απόστασης, για να είμαι ειλικρινής. Τώρα τις περισσότερες φορές μπορώ απλώς να παίζω τον ρόλο, όπως λες, αλλά ναι μία στο τόσο μπορεί να με «τσακώσει» κάποις να παρεκκλίνω.
Από ό,τι έχω καταλάβει, η ψυχοθεραπεία είναι εξαιρετικά σημαντική για σένα και από τους στίχους σου συμπεραίνω και ότι είσαι ιδιαίτερα σε επαφή με τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις ανάγκες σου. Πιστεύεις πως οι άνθρωποι που δεν κάνουν ψυχοθεραπεία είναι λιγότερο «ολοκληρωμένοι» ως άτομα; Θα μπορούσε κανείς να φτάσει σε αυτό το επίπεδο αυτογνωσίας, αυτή την ανώτερη κατάσταση συνείδησης χωρίς έναν επαγγελματία να τον καθοδηγεί;
Όντως η ψυχοθεραπεία έχει υπάρξει μεγάλο μέρος της ζωής μου τα τελευταία τρία χρόνια. Όχι, δεν νομίζω πως οι άνθρωποι που δεν κάνουν ψυχοθεραπεία είναι λιγότερο «ολοκληρωμένοι». Η ζωή είναι διαφορετική για τον καθένα και νομίζω ότι η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι χρήσιμη, αλλά περισσότερο χρήσιμο είναι το να έχεις αρκετά χρήματα για να ζήσεις, η στέγαση, το φαγητό. η ασφάλεια, οι φίλοι. Είναι τεράστιο προνόμιο όχι μόνο το να μπορεί κάποιος να αντέξει οικονομικά την ψυχοθεραπεία, αλλά και το να την σκεφτεί ως ενδεχόμενο. Εγώ είχα μια πολύ ευλογημένη ζωή, αλλά δεν βρισκόμουν σε καλή συναισθηματική κατάσταση και αυτός ήταν και ο λόγος που στράφηκα στην ψυχοθεραπεία. Δεν είναι για όλους και ξέρω αρκετά άτομα που απλά δεν τους ταιριάζει και βρίσκουν την ψυχοθεραπεία τους αλλού -στον χορό για παράδειγμα. Είμαστε όλοι ξεχωριστές οντόττητες και ως τέτοιες πρέπει να λειτουργούμε. Εξάλλου η αυτογνωσία έρχεται σε κάθε σχήμα και μορφή.
Όταν κάποιος«τα σκαλίζει» πολύ συχνά και πολύ βαθειά, δεν υπάρχει κίνδυνος να αποκοπεί από τον κόσμο και οτιδήποτε άλλο συμβαίνει γύρω του; Πώς μπορεί να αποφύγει τη δίνη;
Σίγουρα. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που μόλις άρχισα να ξεδιαλύνω: το πώς να κοιτάζω κι εκτός μου, λίγο. Λοιπόν, μόλις βγω από την άλλη πλευρά, θα σας ενημερώσω!
Τι κρατάμε από τη μουσική βιομηχανία το 2023;
Πολύ δύσκολη πίστα και γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Είναι ένα γαμημένο θαύμα το ότι έχω αυτή τη δουλειά.
Και τι κρατάμε γενικά από την περσινή χρονιά;
Ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά. Και νιώθω ιδιαίτερα ευγνώμων για πολλά πράγματα.
Πέντε λέξεις για το 2024;
Ειρήνη. Ειρήνη. Ειρήνη. Ειρήνη. Ειρήνη.
Κάτι τελευταίο: Το να σου ραγίζουν την καρδιά, το να σε στοιχειώνει το παρελθόν σαν «Φάντασμα», το να λαχταράς κάτι που δεν μπορείς να έχεις και να είσαι κολλημένη "here, waiting, salivating". Άξιζε; Αξίζει;
Μάλλον ναι; Όλα είναι μέρος (σ.σ: χρησιμοποιεί τη λέξη "tapestry") του κολάζ, έτσι δεν είναι;
Η Βρετανίδα πολυοργανίστρια -και μία από τις πιο ιδιαίτερες γυναικείες φωνές του σήμερα- Anna B Savage, ανεβαίνει στη σκηνή του Temple το Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2024. Περισσότερα εδώ.
