Στην ατέλειωτη ροή κειμένων που μπορείς να αλιεύσεις στο Substack, διάβασα πως τρία πράγματα στη ζωή είναι δεδομένα. Ο θάνατος, οι φόροι και πως οι συναυλίες δεν ξεκινούν στην ώρα τους. Ας προστεθεί κι ένα έξτρα επίκαιρο. Τα φώτα στο “Balloon” του Tyler, The Creator, στρέφονται και στέκονται προσοχή -αβίαστα- στην Doechii. Το αν θα σηκώσει έστω κι ένα από τα τρία Grammy για τα οποία είναι υποψήφια για το 2025 (Best New Artist, Best Rap Album, Best Rap Performance) είναι δευτερεύον.
«Doechii, θα ήθελες να συστηθείς στην τάξη;»
“Hi, my name's Doechii with two i’s/I feel anxious when I'm high (Huh)/ Teachers say I talk too much/ Momma say I don't talk enough/ In the dark, I'm like a torch/ From the hood, I hopped the porch/ I don't bang or slang, on gang/ But my dada keep them thangs” και κάπως έτσι μπήκε με τα μπούνια στο προσκήνιο ως Tik Tok viral με το “Yucky Blucky Fruitcake” του 2021.
Είχαν προηγηθεί τα Coven Music Session Vol. 1 και Oh The Places You’ll Go, όμως το 2021 αποδείχθηκε η χρονιά της ώστε να ανοίξουν οι πόρτες της Top Dawg Entertainment για το “She/Her/Black Bitch” του 2022. «Αγαπώ το Tik Tok, μεγάλωσα με τα διαδικτυακά εργαλεία, οπότε προφανώς δεν είμαι αντίθετη με το να μαρκετάρει κάποιος τη μουσική του μέσα από αυτά. Το Tik Tok είναι ένα απίθανο εργαλείο αλλά από την άλλη δε θέλω το hip hop ή οποιαδήποτε τέχνη να αποσπάται και να χάνει το δρόμο της ώστε να φτιάχνει υλικό για υπολογιστές.» Η “hip-hop Madonna / trap Grace Jones” (ένα συνωμοτικό αστείο αυτοπαρουσίασης) εκμεταλλεύεται τα μέσα, τιθασσεύει τα επί μέρους, διατηρεί την καλλιτεχνική αυτοτέλεια εντός τους.
Πάρτε παράδειγμα από το videoclip του “Denial Is A River” που έσκασε τη δεύτερη μέρα του 2025, σε σκηνοθεσία των James Mackel και Carlos Acosta, με γνώμονα τα αφροαμερικάνικα sitcoms της δεκαετίας του ’90 όπως τα Family Matters και Fresh Prince Of Bel Air. Συνεκτικό και συνδεδεμένο με τον old school τρόπο της, δημιουργικά διεισδυτικό στα Youtube τρενταρίσματα.
“I wish I wasn’t dark so I could look like ‘Yonce
I wish I had a big ego like Kanye
Then maybe I could spit three stacks like André
And we ain’t gotta walk three blocks to do laundry
Or I could be Erykah
Sing about the moon
and astral ‘ject out of ‘Merica”
και ξανά πίσω στο 2020, για να εμπεδωθεί πως η Doechii ξεπερνούσε εξαρχής το στυλιζάρισμα με αυτοσαρκασμό, ούσα πηγαία στις καταγραφές. Τούτο το gay κορίτσι από την Tampa της Florida είναι 26 ετών, σκληραγωγήθηκε με αθλητική/χορευτική πειθαρχία, μα άλλοτε ορμά ως γαμηστερός οδοστρωτήρας (“Nissan Altima”)
...άλλοτε λοξοκοιτάζει προς το γλυκερό r&b (“What It Is (Block Boy)” πλάι στον Kodak Black), πάντοτε ικανή στο να ραπάρει πάνω σε ένα house beat.
Το 2024 τη βρήκε να είναι η Swamp Princess του Alligator Bites Never Heal, στο τυπικά πρώτο μεγάλο κονσεπτικό της ντεμπούτο, με κομμένα πια τα πάσης γέμισης τσιγάρα, το αλκοόλ και την καφείνη -παρότι αυτά είναι που κατά κύριο λόγο εξιστορεί σε αυτό, μαζί με περίσσιο θυμό και σεξουαλική ενέργεια.
Με boom bap, EDM και λοιπές υφολογικές διακυμάνσεις, σε ένα mixtape αμφίρροπο τελικά ως LP και περισσότερο ως συρραφή μπόλικων μικρών ιστοριών. Μπορεί να μην νοιάστηκε για τις λεπτομέρειες αλλά το ότι ξεμπούκωσε αντί να καλλιγράψει τα σπλάχνα της, μόνο σε καλό θα της βγει.
Στο Tiny Desk που βγήκε στον αέρα στις 6 Δεκεμβρίου του 2024, μεταξύ των 15μιση χιλιάδων σχολίων, ένας εκ των σχολιαστών αποφάνθηκε: «Τα συλληπητήρια μου σε όσους βρεθούν στο Tiny Desk, μετά από αυτό. Κανείς δε θα μπορεί να το ξεπεράσει!». Φίλες και φίλοι, 23 λεπτά και 56 δευτερόλεπτα για να διαπιστώσετε κι εσείς πως η Doechii βρυχάται καθοδόν προς τον GOAT θρόνο.
