Γνήσιο τέκνο των 1990s και κιθαρίστας των Prodigy από το 1995 (βλέπε “Breathe”, “Firestarter”), o Jim Davies έχει αποδείξει πόσα κιλά «μπαλάκια» κουβαλάει. Είναι από αυτούς τους μουσικούς που, ενώ γνωρίζουν τα άπειρα, δεν πασχίζουν να σταθούν στο ύψος τεχνικών στάνταρ – όπως π.χ. κιθαρίστες σαν τον Steve Vai – αλλά προτιμούν να πειραματίζονται με αμαλγάματα. Αυτό έκανε άλλωστε με τους Pitchshifter (βρίσκοντας μάλιστα σημαντική ανταπόκριση), κάτι τέτοιο αποπειράται και στον συγκεκριμένο ορχηστρικό δίσκο.
Το Electronic Guitar δεν είναι κανά αριστούργημα, είναι όμως ένα έντιμο και καλό άλμπουμ, όπου ο Jim Davies παρουσιάζει ό,τι ακριβώς περιγράφει ο τίτλος: την παραγωγή δηλαδή ηλεκτρονικής μουσικής μέσα από το φίλτρο μιας κιθάρας (στη προκείμενη μιας Ibanez με πολλά «φτιαξίματα», ήτοι πεντάλ και κάμποσα effects). Και στις δεκατέσσερις στιγμές της δουλειάς συναντάς πολλές από τις θαυμάσιες ιδέες του κιθαρίστα: σκοτεινιά, άρτιο παίξιμο και σωστές παραλλαγές εκ μέρους της ηλεκτρικής κιθάρας πάνω σε dance θέματα. Στο σωστό δέσιμο του συνόλου βοηθάει δε και η καλή παραγωγή, ενώ τα μουσικά θέματα κυμαίνονται από το industrial και το metal μέχρι το πρώιμο rave-dance. Με αποτέλεσμα ένα ορθό crossover αποτέλεσμα, χωρίς ωστόσο τη δυνατή στιγμή η οποία θα σε κάνει να κολλήσεις. Αυτή η παρατήρηση αποτελεί ίσως και την καλύτερη απάντηση στο ερώτημα τι λείπει, με το οποίο σε αφήνει η ακρόαση.
Σαφώς το Electronic Guitar δεν αποτελεί κάποια πρωτοπορία. Δεν υπάρχει η αισθητική του νέου, αλλά μάλλον η λογική του «ξαναζεσταμένου πιάτου» ή της, αν θέλετε, «εύκολης» 1990s νοοτροπίας – αυτής που μάλλον πέθανε μαζί με τις εκπληκτικές εμφανίσεις των Prodigy στο Glastonbury το 1995. Προκύπτει έτσι περισσότερο ως ένας τρόπος για να εξερευνήσεις σε μέσες άκρες την καλλιτεχνική προσωπικότητα του Jim Davies, παρά ως ένας προτεινόμενος δίσκος. Από την άλλη το αξιοπρεπές του αποτελέσματος, μαζί με το ενδιαφέρον που ενδεχομένως διατηρούν ορισμένοι για τη φάση της ανάμειξης του ηλεκτρονικού ήχου με τις κιθάρες, καθιστά το Electronic Guitar άξιο τσεκαρίσματος από όσους νιώθουν να εμπίπτουν στην κατηγορία.
