Πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω προς τι οι διθύραμβοι του ξένου και ελληνικού τύπου αναφορικά με το album της πρώην Sugababe, Siobhan Donaghy. Παρομοιώσεις με Kate Bush και Liz Fraser (Cocteau Twins) δίνουν και παίρνουν ενώ όλοι οικτίρουν τις υπόλοιπες Sugababes για την κάτω βόλτα που έχουν πάρει ενώ η Siobhan τα πηγαίνει τόσο καλά.
Ε, λοιπόν, μήπως δεν τα πηγαίνει και τόσο καλά; Μήπως το Ghosts είναι ένα ανέμπνευστο pop κατασκεύασμα, ικανό να αποτελέσει soundtrack σε καφετέριες της Πολιτείας την Κυριακή το απόγευμα(όχι ότι έχουν τίποτα οι καφετέριες της Πολιτείας την Κυριακή το απόγευμα); Μήπως η φωνή της προσπαθεί να ακουστεί παιχνιδιάρικη και καταλήγει να βγαίνει ως ένα κουραστικό νιαούρισμα; Μήπως παρόλο που μερικά κομμάτια είναι συμπαθητικά και ακούγονται ευχάριστα, όλη αυτή η άνευ αιτίας προώθηση τα κάνει να ακούγονται μονότονα και γλυκανάλατα; Μήπως ο πολυδιαφημισμένος παραγωγός της, James Sanger, που έχει δουλέψει με U2, Keane και Dido, δεν είναι ο Martin Hannett και επομένως δεν μπορούμε να τα περιμένουμε όλα από αυτόν; Μήπως η μείξη πολλών ήχων, που γίνεται με τη βοήθεια του προαναφερθέντος παραγωγού, δημιουργεί ένα χαοτικό συνονθύλευμα το οποίο προσπαθεί να δέσει η αδύναμη -και όχι αιθέρια- φωνή της τραγουδίστριας; Μήπως μας έχει λείψει τόσο μια Kate Bush (της παλιάς εποχής) που θέλουμε να βρούμε σώνει και καλά μια αντικαταστάτρια; Μήπως;
