Ένα αρκετά θεατρικό σε αίσθηση intro αποσπά τον ακροατή από το χάζεμα του εντυπωσιακού artwork, εισάγοντάς τον στο Korn, το ομότιτλο, όγδοο στούντιο album των Αμερικανών super stars του nu metal ήχου, που είναι έτσι (αναίτια) καταδικασμένο να μπερδεύεται στο εξής με το επίσης ομότιτλο ντεμπούτο τους (1994). Δυστυχώς όμως, παρά τις όποιες προσδοκίες, το artwork του Richard Kirk - μάστορα σε μορφές βγαλμένες από μια μεταμοντέρνα θαρρείς κόλαση, για τις οποίες στοιχηματίζω πως θα έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον ο Ιερώνυμος Μπος, αν μπορούσε να επισκεφτεί την εποχή μας με κάποια μηχανή του χρόνου - αποδεικνύεται πολύ πιο ενδιαφέρον από το περιεχόμενο της νέας δουλειάς των Korn.
Αν και ξεκινάς με μια θετική προδιάθεση, πολύ σύντομα καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με ένα album το οποίο μάλλον έπρεπε να βγει ώστε να «τροφοδοτήσει» τους πολυάριθμους φίλους των Korn με νέα τραγούδια, παρά αποτελούσε καρπό έμπνευσης και καλλιτεχνικής ανάγκης για μια καινούργια κατάθεση. Και ας μίλησε ο τραγουδιστής τους Jonathan Davis για επιρροές από Cure και Beatles - τέτοια πράγματα απλώς δεν είναι εμφανή πουθενά εδώ μέσα. Οι Korn ακούγονται μουδιασμένοι, αμήχανοι, και τη βγάζουν πατώντας πάνω σε ήδη κεκτημένα δεδομένα, ανακυκλώνοντας ιδέες που στο παρελθόν τους έχουν οδηγήσει σε πολύ σπουδαιότερα πράγματα, ιδιαίτερα σε δουλειές όπως το Follow The Leader (1998). Είναι βέβαια προς τιμή τους που, ακόμα και όταν εμφανώς δεν έχουν τίποτα νέο να μας πούνε, είναι τουλάχιστον σε θέση να βγάλουν ένα album αξιοπρεπές, που να μην ξεπέφτει κάτω από ένα minimum επίπεδο. Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε πως τα δεδομένα για τα οποία γίνεται λόγος εδώ είναι δεδομένα που οι ίδιοι οι Korn έθεσαν, σπρώχνοντας τον σύγχρονο hard/heavy ορίζοντα λίγο πιο ψηλά με τη δύναμη και την ιδιαιτερότητα των κιθάρων τους.
To Korn φανερώνει κάποια σημάδια σπιρτάδας μονάχα προς το τέλος, όταν μάλλον είναι αργά για να σωθούν οι εντυπώσεις. Το “Love And Luxury”, το οργισμένο “Innocent Bystander”, άντε και το “Hushabye” είναι κατά τη γνώμη μου οι μόνες στιγμές όπου οι Korn δείχνουν το απαραίτητο νεύρο και πηγαίο feeling. Οι φανατικοί τους οπαδοί θα έχουν πάντως κάτι να απασχοληθούν, καθώς είναι κομματάκι δύσκολο να απογοητευτούν. Οι υπόλοιποι θαυμαστές τους θα περιμένουμε υπομονετικά για τη συνέχεια…
