Είναι τέσσερις, γεννήθηκαν στη Σουηδία, φοράνε δερμάτινα μπουφάν, είναι μονίμως αχτένιστοι, τα τραγούδια τους σπανίως κρατάνε πάνω από τρία λεπτά, έχουν περιοδεύσει μαζί με τους Bad Religion και τους NoFx, έχουν μοιραστεί την ίδια σκηνή με τους Hot Water Music και Bouncing Souls, ενώ, έπειτα από έξι άλμπουμ, μπορούν ακόμα και βρίσκουν εύγλωττους τίτλους για τα τραγούδια τους, όπως “Don’t Let Your Babies Grow Up To Be Punkrockers”, “Punk Rock High”, “I Raise My Fist”, “Teenage Tiger”, “The World IS Getting Bored”, “Red Banner Rockers”. Α, το σημαντικότερο: από τα τέσσερα μέλη του γκρουπ μόνον ο ντράμερ δεν θέλει μικρόφωνο μπροστά του... Λοιπόν, τι μουσική παίζουν;...
Για να μην αναγκάζουμε τον designer του Avopolis να κάνει περίεργα κουίζ προσπαθώντας να γράψει τη ζητούμενη λέξη... ας το πάρει το ποτάμι: punk – και τι punk…
Ξεχάστε τους Hives και φυσικά τους Strokes – PUNK είπαμε. Παλαιάς σχολής. Θυμηθείτε τους Damned [ρίξτε μια ματιά στο εξώφυλλο], τους Ruts [χωρίς τα reggae στοιχεία], τους Motorhead [χωρίς τα metal περάσματα], τους Hanoi Rocks [χωρίς την ποζεριά], τους Misfits [χωρίς τη νεκροφιλική αισθητική], τους Fleshtones [χωρίς τις αναφορές στα 60s]. Το ποθετείστε τους Randy δίπλα στους Backyard Babies [χωρίς το λούστρο στην παραγωγή], τον Ricky Warwick [χωρίς το γρέζι στη φωνή] και τους Trashplants [χωρίς την εκτελεστική δεινότητα]. Ακούστε τους δυνατά. Προτείνετε στο μικρό σας αδερφό να τους καλέσει για το πάρτι αποφοίτησης του σχολείου του. Κι αν τα καταφέρει, κρατήστε την καλη γουλιά από το ποτό σας για το highlight της βραδιάς, το απολαυστικό “Going Out With The Dead”. Το ερώτημα, επομένως, παραμένει αναπάντητο: τι διάολο πίνουν εκεί πάνω και τα καταφέρνουν τόσο καλά;
