Παραλίγο να βάλλουν τα ονόματα και των επτά μουσικών στον τίτλο αυτοί οι σκωτσέζοι αυτοσχεδιαστές. Η σύνθεση αυτής της ιδιότυπης jazz μπάντας αποτελείται από τρία σαξόφωνα, δυο μπάσα, μια κιθάρα και φωνή, ενώ εμβόλιμα εμφανίζονται μια μελόντικα και ένα θέρεμιν. Το αποτέλεσμα είναι μεν πλούσιο οργανικά αλλά εντελώς ελεύθερο σε φόρμα. Μπροστά τους οι Art Ensemble of Chicago μοιάζουν να παίζουν συμβατική ποπ!
Το Hotel Dilettante στην ουσία πρόκειται για ένα κολάζ από σύντομους αυτοσχεδιασμούς, όπου το κάθε όργανο ακολουθεί ένα μικρό μοτίβο και όλα μαζί εναλλάσσονται σε δυναμικές κορυφώσεις και χαμηλόφωνα διαλείμματα. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι αρκετά συμπαγές για αυτοσχεδιαστική μουσική και αρκετά abstract για jazz. Ακόμα και τα φωνητικά της Nicola MacDonald ακολουθούν το δικό τους αιθέριο μοτίβο και εντάσσονται στο γενικό αυτοσχεδιαστικό κλίμα.
Το συμπέρασμα που βγαίνει ακούγοντας το Hotel Dilettante είναι ότι παρακολουθούμε μια συνεύρεση αξιόλογων μουσικών (τόσο στον Brut όσο και στον MacDonald έχει απονεμηθεί το βραβείο του καλύτερου σκοτσέζου jazz μουσικού), σε αρκετά περιπετειώδεις πειραματισμούς που όμως μετά το πέρας δίσκου δε σου αφήνουν και πολλά στη μνήμη.
