Απορίας άξιον είναι το πώς κανείς καταφέρνει να συνδυάσει τόσα ετερόκλητα στοιχεία στη μουσική του και παρόλα αυτά να καταφέρνει να την κάνει αναγνωρίσιμη, δίχως να ξεθωριάζει η σφραγίδα του δημιουργού.
Έχοντας εφοδιαστεί με ότι τελευταίο κυκλοφορεί σε software ο Mike Oldfield ξεκίνησε τη δημιουργική διαδικασία με τα διπλά CD compilations στο μυαλό του, αυτά στα οποία το κάθε ένα απ’ τα δύο έχει άλλο ύφος αλλά ταυτόχρονα το ένα συμπληρώνει το άλλο. Το album κινείται σε ηλεκτρονικά κυρίως μονοπάτια. Το μεν πρώτο “Light” με αιθέριες, ambient συνθέσεις που εμπλουτίζονται με κλασσικά στοιχεία όπως γίνεται στο όμορφο κομμάτι “Blackbird” και στο “Rocky” (τα οποία βασίζονται σε ένα από τα τελευταία εναπομείναντα ακουστικά μουσικά όργανα που χρησιμοποιούνται στο δίσκο, το πιάνο). Άλλοτε μπλέκει τους synth ήχους του την folk και τα blues.
Στο δεύτερο “Shade”, που είναι σαφέστατα πιο ατμοσφαιρικό θα βρει κανείς piano – on – beat tracks που παραπέμπουν σε Robert Miles, μελαγχολικά virtual vocals και κομμάτια με dance beat τα οποία αφενός μεν σε καμία περίπτωση δε προσφέρονται για χορό αφετέρου δε, θυμίζουν εφήμερη χορευτική pop των mid – ‘90s . Μια από τις καλύτερες στιγμές του album είναι το πετυχημένο εμβόλιμο που υπάρχει στο “Surfing” που πραγματικά έρχεται σαν μελωδική έκρηξη, που σε συνεπαίρνει, σε ένα κατά τα άλλα μέτριο chill – out κομμάτι.
Φυσικά οι σήμα κατατεθέν κιθαριστικοί ήχοι του Oldfield είναι παρόντες απ’ την αρχή ως το τέλος του δίσκου ενώ αξίζει να επισημάνουμε την εμμονή του δημιουργού με τα Air – ικά ρομποτικά vocals τα οποία με την σειρά τους συντελούν στον ως επί το πλείστον ξεπερασμένο ήχο του “Light & Shade”.
