To story πάει ως εξής: ο Ηeck Armstrong, κιθαρίστας και τραγουδιστής των Hangnail, γυρίζει μία ωραία πρωία σπίτι του έπειτα από μία περιοδεία σε Ευρώπη και Ιαπωνία με τους περίφημους doom rockers Cathedral και αποφασίζει να φτιάξει ένα νέο γκρουπ, τους End Of Level Boss. Φυσικά, αναλαμβάνει ο ίδιος κιθάρες, φωνητικά, στίχους και συνθέσεις, επιβλέπει τις ηχογραφήσεις στο Λονδίνο, υπογράφει συμβόλαιο με γερμανική εταιρεία, φιλοτεχνεί το εξώφυλλο, χρησιμοποιεί ελληνικές γραμματοσειρές στους τίτλους και καταφέρνει να βρει γυναίκα μουσικό, η οποία παίζει φονικό μπάσο και στα οκτώ κομμάτια του άλμπουμ.
Τη μουσική των End Of Level Boss doom metal δεν τη λες, αλλά η φωνή του Armstrong δε σου επιτρέπει να μη χρησιμοποιήσεις, έστω περιφραστικά, τη δεύτερη λεξούλα. Φανταστείτε τους Soundgarden στις πιο σκληρές στιγμές τους, τους Led Zeppelin μεγαλωμένους στην Αμερική στις αρχές της δεκαετίας του ’80, τους Hemlet να διασκευάζουν Black Sabbath ή τους Kyuss με παραγωγό τον Steve Albini και... έχετε μία πρώτης τάξεως ιδέα για τον ήχο των End Of Level Boss.
Αν τους έπαιρνε στα χεράκια του ο Rick Rubin δε θα πίστευαν ούτε οι ίδιοι στα αυτιά τους... Mέχρι τότε...σκοπεύουν να ταλαιπωρούν τα δικά σας. Κι αν δεν έχετε πρόβλημα με όλα τα προαναφερθέντα ονόματα, θα είναι μάλλον μία ευπρόσδεκτη ταλαιπωρία...
