Μόλις ένα εξάμηνο πριν μας φιλοδώρησε με τον καλύτερο δίσκο της ηλεκτρονικής σκηνής για τη χρονιά έως τώρα. Σε ένα τόσο σύντομο χρονικό ο πολύς Aaronk Funk επιστρέφει φαινομενικά, μια και το Meathole ηχογραφήθηκε πίσω στο 2003. Γενικά το συνηθίζει να μας τροφοδοτεί από μια πληθώρα κυκλοφοριών, αλλά αυτή η επιστροφή στο παρελθόν μπορεί μόνο ερμηνευθεί ως το κλείσιμο ενός κεφαλαίου στην καριέρα του Funk και ευθύς αμέσως θα εξηγήσω το γιατί...
Εκεί στις αρχές τις δεκαετίας ο Funk είχε αποκτήσει μια φοβερή ευχέρεια στο να παράγει με δαιμονισμένους ρυθμούς επίσης δαιμονισμένα breakbeats. Έπιασε το κολάι που λέμε και μας βομβάρδισε με αρκετές breakcore κυκλοφορίες όπως το Doll Doll Doll, Find Candace και το συμπαγές Chocolate Wheelchair. Μετά άρχισε να βάζει νερό στο κρασί του (και μελωδίες στα beats του) οπότε ήρθε το Huge Chrome Cylinder και το φετινό Rossz Csillag Allat Szuletett τα οποία διατηρούν το σκοτεινό χαρακτήρα αλλά είναι πιο ‘σοφιστικέ’ στην παραγωγή.
Παρότι έβγαζε δίσκους με ρυθμούς πολυβόλου τα συρτάρια του ήταν ακόμα γεμάτα και το Meathole περιέχει σχεδόν ένα εξηντάλεπτο από breakcore εκείνης της περιόδου. Το drum programming είναι ξέφρενο, ο θόρυβος φτάνει τα πολλά ντεσιμπέλ και η παραγωγή ολίγον βάναυση. Με λίγα λόγια περιέχει κομμάτια τα οποία θα εξιτάρουν κυρίως τους οπαδούς του breakcore, αλλά είναι σίγουρο ότι τουλάχιστον σε αυτούς θα κερδίσουν την πλήρη εκτίμηση. Μπλέκει με τόση μαεστρία τα beats και δημιουργεί περίτεχνες συνθέσεις που μπορεί να τον συναγωνιστεί μόνο ένας Squarepusher ή ένας Paradinas.
Κάτι μου λέει ότι ο Aaronk Funk ετοιμάζεται για άλλες περιοχές και ξεμπερδεύει με το υλικό από το παρελθόν του. Ακόμα και έτσι έπραξε πολύ καλά γιατί θα ήταν κρίμα να ξέμεναν στο σκοτάδι.. Σίγουρα δεν πρόκειται για τον πιο δεμένο δίσκο του σαν Venetian Snares και ενδέχεται να τρομάξει τους αμύητους, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν παύει να είναι καλός.
