Ο πολυπράγμον Mobius κατοικοεδρεύει στο Βερολίνο και παρόλο που το Dishoek είναι μόλις το δεύτερο album του, έχει ήδη μια δραστήρια παρουσία στα μουσικά δρώμενα είτε ως μέλος των Blinker_ink και Hildeguard είτε ως αφεντικό της Autopilot. Το ότι είναι ανήσυχο πνεύμα φαίνεται ξεκάθαρα στην προκείμενη κυκλοφορία μια και καταφέρνει να συνδυάσει ουκ ολίγα μουσικά στυλ και ηχοχρώματα στα μόλις τριανταπέντε λεπτά που διαρκεί.
Για την ακρίβεια ξεκινάει τις instrumental διαδρομές του ακολουθώντας τα μονοπάτια του Four Tet, με στιβαρούς ρυθμούς και πολλά τριξίματα και οργανικούς θορύβους στο ενδιάμεσο. Οι ρυθμική βάση στην πορεία γίνεται όλο και λιγότερο συμπαγής, για να φτάσουμε στο δεύτερο μισό του cd να πρωταγωνιστούν τα έγχορδα και τα πνευστά σε μια πειραματική free jazz ατμόσφαιρα. Σε αυτό το σημείο βιολιά, synths, ηλεκτρικές κιθάρες και harpsichord ξεφεύγουν σε ψυχεδελικούς πειραματισμούς του παρελθόντος παντρεμένους με ψηφιακούς θορύβους του μέλλοντος.
Αυτός ο περιπετειώδεις χαρακτήρας του Dishoek, μαζί με την πολυμορφία και την προσεγμένη παραγωγή του είναι κάποια από τα ατού του. Πιθανόν αρκετά από αυτά να οφείλονται στους αρκετούς guests που δίνουν το παρόν. Οι γνωριμίες του σίγουρα τον βοήθησαν σε αυτό. Τα μόνα μεμπτά είναι η μικρή διάρκεια του δίσκου και η έλλειψη του κάτι παραπάνω που θα σε εγκλώβιζε μέσα του και θα σε ταξίδευε σε εξωπραγματικές περιοχές. Αυτό όμως ελάχιστοι δίσκοι το διαθέτουν, ακόμα και σε περιόδους που οι καλές κυκλοφορίες έρχονται η μία μετά την άλλη.
