Διαβάζοντας το δελτίο τύπου γι αυτό το πρωτοεμφανιζόμενο πενταμελές συγκρότημα, δεν καταλαβαίνεις που σταματάει η αλήθεια και που αρχίζει ο μύθος, αν μπορούμε να εννοήσουμε ως μύθο την πληροφορία ότι ο ένας κιθαρίστας αποχώρησε για να πάρει μέρος στο τηλεοπτικό «Ποιος Θέλει Να Γίνει Εκατομμυριούχος», ότι τα καλλιτεχνικά τους ψευδώνυμα είναι Ταξί, Τραπέζι, Κείμενο, Χρόνος, Δοκιμασία […], ότι στίχοι όπως «πώς γίνεται ένα ψάρι στο βυθό να αισθάνεται μοναξιά;» μπορεί και να σημαίνουν κάτι ή ότι ακούν ακόμα μονοφωνικά βινύλια…
Ακούγοντας το ντεμπούτο των Dr. Dog, “Easybeat”, σκέφτεσαι ότι όλα τα τραγούδια μοιάζουν να έχουν ηχογραφηθεί μέσα σε μία κουζίνα [ίσως επειδή έχουν ηχογραφηθεί σε μία, ερμ, κουζίνα όντως!], ότι αν ο Neil Young τραγουδούσε στους Pavement ή ένας μεθυσμένος Phil Spector έκανε παραγωγή σε έναν έφηβο David Bowie οι Dr Dog θα έρχονταν δεύτεροι και ότι οι Zutons απέκτησαν τους αμερικανούς [αλλά τελείως lo-fi] ομογάλακτούς τους…
Ξανακούγοντας, τώρα, τα εννέα περιεχόμενα τραγούδια, συνολικής διάρκειας λίγο πάνω από 37 λεπτά, έχεις την αίσθηση ότι οι Dr. Dog είναι πέντε τύποι χωρίς κανονικές δουλειές, που δε σκοτίζονται για τίποτα, που αποπειρώνται να κάνουν α λα Hollies φωνητικές αρμονίες τη στιγμή που δε μπορούν να τραγουδήσουν ούτε τα κάλαντα χωρίς λάθος, που αρέσκονται να ξαπλάρουν και να παρατηρούν τα σύννεφα, που μασουλάνε ράθυμα μία πευκοβελόνα και, αν ποτέ καταφέρουν να συγχρονίσουν τα κάθε άλλο παρά φορτωμένα προγράμματά τους, μαζεύονται στην κουζίνα και, ενώ περιμένουν το φαγητό να ψηθεί στο φούρνο, γράφουν και κανένα τραγούδι. Ας ελπίσουμε να τρώνε πιο συχνά…
