Οι Spoon εδώ και χρόνια κάνουν του κεφαλιού τους, κινούμενοι σε μια τροχιά που εφάπτεται τόσο στο αμερικάνικο ανεξάρτητο ροκ όσο και στο κλασικό ροκ των 70s. Σε αυτό το πέμπτο τους άλπουμ αυτοί εμφανίζονται με σαφείς επιρροές τόσο από John Lennon όσο και από Pavement. Ως παράδειγμα, το "The Beast and Dragon, Adored" θα μπορούσε να είναι μία α-λα Bowie εκδοχή περί Elton John, όπως όμως θα τη φανταζόντουσαν οι Sonic Youth. Ακόμη καλύτερα, το «Two Sides/ Monsieur Valentine» που ακολουθεί, ισορροπεί με επιτυχία ανάμεσα στο μυώδες και το εύθραυστο, το έντεχνο και το ποπ ιδίωμα.
Αν δε ο τραγουδιστής τους θυμίζει ενίοτε τον Liam από τους Oasis, το μουσικό άγγιγμα των Spoon είναι πολύ πιο ανορθόδοξο και εκλεκτικό – σαν τους Fiery Furnaces να διασκευάζουν John Lennon.
To “Mathematical Mind” είναι ένα μικρό διαμαντάκι βγαλμένο από την αισθητική των 70ς, περασμένο όμως από τα πετάλια παραμόρφωσης των 80s. Το “The Delicate Place” επιλέγει να ελιχθεί σαν ένας ψυχεδελικός κοχλίας, παρά να εκραγεί. Και αν αυτοί κάπου βαλτώνουν τους το συγχωρούμε, γιατί η έμπνευση είναι συχνά απατηλή.
Οι απρόβλεπτοι τούτοι Τεξανοί λοιπόν, μπορούν και χάνονται στα τυρκουάζ νερά της ψυχεδέλειας, όπως και να ακούγονται σα μια art-rock εκδοχή της σόδα-ποπ του Beck. To “Gimme Fiction” μπορεί να μην είναι ένα άμεσο και ευκολοχώνευτο άκουσμα. Σα σύνολο όμως είναι ανώτερο από τα μέρη του.
