Οι Blood Meridian είναι από το Βανκούβερ του Καναδά (καλά, τι γίνεται σ' αυτή τη χώρα; Τόση έμπνευση πια;) και ανήκουν στην κολεκτίβα Black Mountain Army (της οποίας το πιο γνωστό γκρουπ είναι οι Black Mountain), όμως δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τους βαρείς, δυνατούς και psycho ήχους των τελευταίων - παρόλο που μοιράζονται μέλη οι δύο μπάντες. Αντίθετα παίζουν americana, γεμάτη αιθέριες μελωδίες και με το πρώτο κομμάτι του δίσκου “I wonder what that windshield tastes like?” θυμίζουν τους Handsome Family, σε ένα τραγούδι για το αναπόφευκτο ατύχημα σε έναν επαρχιακό δρόμο λόγω της κούρασης του οδηγού (κατά την διάρκεια μίας περιοδείας άραγε;)
Η φωνή του Matthew Camirands, χωρίς να διαθέτει κάτι ιδιαίτερο από την φύση της, χρησιμοποιείται με έναν τρόπο μέσα στις συνθέσεις που τραβάει την προσοχή. Η κιθάρα είναι το όργανο που κυριαρχεί, όμως οι ήχοι από την χρήση μαντολίνου, πιάνου και τρομπέτας ενσωματώνονται στο τελικό αποτέλεσμα ιδανικά, όπως στο ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ ή το “The children of God” όπου ένας άντρας πουλάει την ψυχή του στο διάολο για να σώσει την οικογένειά του και το οποίο άνετα θα μπορούσε να είχε γράψει ο Cave.
Το μοναδικό σημείο του δίσκου που είναι πραγματικά δυνατό και up-beat είναι το “oh, oh, oh”, πιθανότατα το καλύτερο κομμάτι του “We almost made it home”, με το groovy ρυθμό του και το κολλητικό ρεφραίν σε εθίζει σε αλλεπάλληλες επαναλήψεις! Η συχνή χρήση γυναικείων φωνητικών απαλύνει συχνά, το βαρύ κλίμα από τους στίχους και είναι μια ευχάριστη νότα στο απαισιόδοξο περιβάλλον των Blood Meridian.
Το ιδιαίτερο στοιχείο της μπάντας είναι ότι σε ένα μουσικό ιδίωμα λίγο πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων πρωτοτυπίας (το ομολογώ: ορκισμένος οπαδός της βλαχιάς!) καταφέρνει να ακούσουμε κάτι που δεν περιμένουμε, ακόμα και μέσα στο ίδιο τραγούδι, λόγω της ποικιλομορφίας και ικανότητας των μουσικών της. Το αποτέλεσμα μας κάνει να περιμένουμε την επόμενη δουλειά τους με ανυπομονησία (ήδη έχουν ξεκινήσει τις ηχογραφήσεις) αλλά μέχρι τότε έχουμε ένα δίσκο που θα ακούμε πολύ συχνά.
