Καιρό τώρα περίμενα να δω τη συνέχεια του Νορβηγικού ντουέτο, της Hilde Drange και του Christian Watkins. Το “Hi-Fi sounds for young Norwegians” του 2002 ήταν ένα πολύ καλό ντεμπούτο που δικαιολογούσε την προσκόλληση μου στην νορβηγική μουσική σκηνή. H Bjork σε παραγωγή Aphex Twin είχα πει τότε για τον ήχο τους, ενώ οι γενικότερες επιρροές τους εντοπίζονταν κάπου στο Bristol της Αγγλίας.
“2½” άλμπουμ μετά φαίνεται να έχουν αλλάξει ρότα, να έχουν ρίξει περισσότερο φως στη μουσική τους. Η βάση τους παραμένει ο προγραμματισμός και ο ηλεκτρονικός ήχος με τα φωνητικά της Drange να βρίσκονται πάντα στην πρώτη γραμμή. Οι d’n’b και trip-hop καταβολές τους έχουν εξαφανιστεί και τη θέση τους έχουν πάρει η electro-pop και τα χορευτικά synths.
Τα συμπαθητικά “Surrender” και “Alien love” έχουν πάρει μαθήματα από τους Bent, ενώ τα “Devoted” και “Summer flirt” θυμίζουν κάτι από Gus-Gus περιόδου Attention. Η “Alaska” με αφήνει παγερά αδιάφορο και στο “He goes” δίνω όρκο ότι είδα τον “Jacko” να ψιθυρίζει στο αυτί του Watkins το ρυθμό του Smooth Criminal! Ομολογουμένως καλό το downtempo “Save you” καθώς και το πιο νευρώδες “Wow”.
Συνολικά δεν έχουμε να κάνουμε με μια αδιάφορη κυκλοφορία μιας και περιοδικά υπάρχουν δείγματα καλής έμπνευσης. Φαίνεται να κινούνται με άνεση και ευρηματικότητα μέσα στο μουσικό σκηνικό που διαλέγουν να παίξουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι είμαι πολύ περίεργος να ακούσω την επόμενη (όταν και αν αυτή υπάρξει) δουλειά τους.
