Άκουγα πρόσφατα το Τop of the Pops (όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να το αναζητήσουν στη ραδιοφωνική αναμετάδοση του BBC, στη μεταμεσονύχτια ζώνη του Σαββάτου) και η συμπαθέστατη Emma B παρουσίασε με ενθουσιασμό ένα latino rapper ο οποίος έχει κερδίσει την Αμερική και ετοιμάζεται να χτυπήσει και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Το sigle Gasolina ήταν σίγουρα η αποθέωση του κλισέ. Χοροπηδητό reggae beat, πιασάρικο ρεφρέν, μπόλικα 'hey ho' και βουρ για την κατάκτηση του ραδιοφωνικού air play, των clubs και των πωλήσεων σε αμερικανάκια με βερμούδες και χαβαλεδιάρικη διάθεση.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στα υπόλοιπα κομμάτια του Bario Fino και πιθανόν και γενικότερα σε όλα του Daddy Yankee. Το μουσικό στυλ που πρεσβεύει είναι το reggeaton, το οποίο είναι μια χαρούμενη ανάμιξη reggae, salsa, bomba και hip hop, που αναπτύχθηκε στο Puerto Rico. Ο Daddy Yankee πορτορικανός και αυτός, έχει το πλεονέκτημα ενός γρήγορου και ξεκάθαρου rapping, όπως και της αστείρευτης ενέργειας η οποία του βγαίνει σε κάθε κομμάτι. Έτσι μετά από κάμποσα albums κατάφερε να αγγίξει την κορυφή, κερδίζοντας την εμπορική επιτυχία αλλά και την εκτίμηση σημαντικών μουσικών όπως του Nas, με τον οποίο ηχογράφησαν το Prophecy. Αυτό τον βοήθησε στο να έχει στο Bario Fino όλα τα μέσα και τους καλύτερους παραγωγούς, ώστε να επιχειρήσει να φτιάξει το απόλυτο crossover album.
Το κατά πόσο σας αφορούν όλα αυτά έχει να κάνει με το κατά πόσο είναι στις διαθέσεις σας η ακρόαση ενός reggeaton album. Η εκδοχή του Yankee είναι η πιο lite και εύπεπτη, μια και στοχεύει εντελώς σε πάρτι και σε πάρτι διαθέσεις. Δεν πειραματίζεται καθόλου με τα beats αλλά αντίθετα προσθέτει συχνά sexy γυναικεία backing vocals.
Με λίγα λόγια μην περιμένετε το Bario Fino να σας ανοίξει κάποιο νέο μουσικό ορίζοντα. Ο ρόλος του είναι καθαρά η συνοδεία ενός ξέφρενου καλοκαιρινού πάρτι και σε συνδυασμό με αρκετό ρούμι και τεκίλα θα κάνει πολύ καλά τη δουλεία του.
