Οι Yuppie Flu δεν είναι χθεσινοί. Στα 7 χρόνια της συνύπαρξης τους, τα πέντε μέλη της μπάντας έχουν ήδη κυκλοφορήσει το πέμπτο τους άλμπουμ. Έχουν περιοδεύσει με Quickspace και Tram, ενώ μαζί με τους Giardini Di Miro και τους Julie’s Haircut αποτελούν ένα από τα πιο εξαγώγιμα μουσικά προϊόντα της ιταλικής indie σκηνής.
Ο ήχος τους είναι ένα μείγμα από noisy κιθαριστική ποπ και post rock, αν και αυτό είναι κάτι που οι ίδιοι επαναπροσδιορίζουν σε κάθε κυκλοφορία τους. Στο προ διετίας “Days Before The Day” η διάθεση είναι σαφώς πιο ποπ και ηλεκτρονική, με τους Belle and Sebastian και τους Mercury Rev να κάνουν αισθητή την παρουσία τους.
Το φετινό “Toast Masters” τους βρίσκει όχι καθολικά αλλά αισθητά αλλαγμένους. Το εναρκτήριο “Glueing all the fragments” και το “A good guide” βολτάρουν με τον Stephen Malkmus όταν αυτός έχει τα κέφια του. Η μυρωδιά της καμένης γης που άφησαν πίσω τους οι Franz Ferdinand έχει νοτίσει το “Our Nature” που είναι και το πρώτο single από το δίσκο. Εδώ ήδη έχει αρχίζει να μπερδεύεται το αυτί του ακροατή. Ο Jonathan Donahue αρπάζει το μικρόφωνο (μεταφορικά βεβαίως) και τραγουδάει το “Make a stand”, που νομίζεις ότι έχει ξεμείνει από τις ηχογραφήσεις του Deserter’s Songs, ενώ το ίδιο αλλά με λιγότερη επιτυχία συμβαίνει και με το “Better than ever”. Στο “Pain is over” επιστρέφουν και πάλι στη Μ.Βρετανία αλλά λίγο πιο βόρεια, προς Σκότια μεριά.
Οι παρέα των Ιταλών έχει καλές ιδέες όμορφα εκτελεσμένες, αλλά δυστυχώς όχι δεμένες μεταξύ τους. Το κάθε τραγούδι λειτουργεί αυτόνομα και όχι ως μέρος ενός ομοιογενούς συνόλου. Στην προσπάθεια τους να κρατήσουν το ύφος τους, αλλά και να κάνουν ένα update ώστε να ακολουθήσουν και το ρεύμα της εποχής, αποπροσανατολίζονται και τελικά χάνουν στην προσπάθεια να βρουν τη μουσική τους ταυτότητα.
