Κάθε εμπόδιο για καλό, λένε… Μπορεί η διάλυση μετά από 14 ολόκληρα χρόνια της σχέσης του David Gedge να σήμανε αυτόματα και τη διάλυση των υπέροχων Cinerama, που διατηρούσε παρέα με το έτερον ήμισυ Sally Murrell, το ότι όμως αυτό προετοίμασε την επανασύνδεση των Wedding Present, μήπως πρέπει να μας κάνει να πούμε χαλάλι; (όχι βέβαια, θα ήταν πολύ μεγάλη κακία, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς τουλάχιστον και ας ομολογήσουμε ότι μας πέρασε απ’ το μυαλό…)Ένα από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα του John Peel (“Αυτός ο Gedge έχει γράψει μερικά απ’ τα καλύτερα τραγούδια αγάπης της εποχής του rock ‘n’ roll. Μπορείτε να το αμφισβητήσετε, αλλά εγώ έχω δίκιο κι εσείς άδικο» είχε πει, εξ ου κι αυτοί αφιερώνουν το δίσκο στον μεγάλο Βρετανό ραδιοφωνικό παραγωγό), μα και δικά μας, για τη δεκαετία του ’80 κυρίως, συνεχίζει την πορεία του μετά από στάση για ξεκούραση, με rhythm section από τις ημέρες των Cinerama και τον κιθαρίστα Simon Cleave από την παλιά σύνθεση.
Τα τραγούδια του “Take Fountain” γράφτηκαν από τον Gedge στο Seattle, όπου και μετακόμισε μετά το χωρισμό του, και ασφαλώς ξεχειλίζουν από πόνο και δάκρυ, όπως λέει και το κλισέ. Εκεί επίσης τα ηχογράφησε με τη βοήθεια του παραγωγού Steve Fisk, με τον οποίο είχε συνεργαστεί και στο άλμπουμ “Watusi” του 1994. Μην έχετε απαιτήσεις για χαρμόσυνα ποπ τραγουδάκια από τον Gedge αυτή τη φορά, το κλίμα είναι αρκούντως σκοτεινό αν και πάντοτε μέσα στα πλαίσια του ήχου που αποτελεί πλέον σήμα κατατεθέν δικό του. Οι κιθάρες είναι προσγειωμένες, το ίδιο και η ένταση του συγκροτήματος, ενώ σε κομμάτια όπως το “Queen Anne” θα εκπλαγείτε από τα βαρύτονα δεύτερα φωνητικά και την τρομπέτα, στοιχεία που δεν έχουμε συνηθίσει σε δίσκους των Wedding Present. Και μπορεί οι μουσικές του επιρροές να μην είναι πολύπλευρες εδώ όσο στους Cinerama, παίρνοντας σαν αποτέλεσμα μια επιστροφή στον μονοκόμματο indie ήχο που πραγματεύονταν λίγο ή πολύ οι Wedding Present, τουλάχιστον όμως, μετά τις περιπέτειες του Gedge που ακολούθησαν τη διάλυση της πρώτης του μπάντας, έχουμε μια νέα προσέγγιση στην ενορχήστρωση, με πολλά όργανα να συμμετέχουν σ’ ένα πανηγύρι λίαν διαφορετικό απ’ αυτό που μας είχαν συνηθίσει οι φίλοι μας από το Leeds. Το άλμπουμ έχει ένα σινγκλ, το “Interstate 8”, που η εκτέλεσή του στο δίσκο φτάνει τα 8 λεπτά καθώς και μερικά ακόμη από εκείνα τα τραγούδια που μόνο ο Gedge είναι σε θέση να γράψει. Κάποτε είχε δηλώσει ότι είναι ερωτευμένος με την αγάπη, στο “Take Fountain” πάντως αποδεικνύει ότι όταν η ανάγκη τον σπρώχνει να γράψει τραγούδια για σχέσεις που πέφτουν έξω, είναι μοναδικός και στον τομέα αυτό. Ο ήλιος δεν λάμπει τόσο λαμπρά επάνω από τη μουσική των Wedding Present πια, δεν μας ενοχλεί καθόλου όμως. Μας αρκεί μια χαρά που είναι και πάλι κοντά μας, και ποιος ξέρει, ίσως η αγάπη να έρθει ξανά να φωλιάσει στην καρδιά του λατρεμένου μουσικού και την βοηθήσει να ανθίσει και πάλι. Δεν μας χαλάνε πάντως καθόλου, επαναλαμβάνουμε, τα μαύρα τριαντάφυλλα που μαζεύουμε προς το παρόν από εκεί…
