Είναι εύκολο να σου διαφύγει ότι οι Eastern Lane μπορούν να παίζουν πολύ δυνατά ακούγοντας το ντεμπούτο τους άλμπουμ “Shades Of Black”, απ’ τη στιγμή που υπερισχύουν οι μελωδικές του στιγμές έναντι των περισσότερο σκληρών – μας το υπενθύμισε βέβαια μια επανακρόασή του εν όψη αυτής της κριτικής. Τούτη τη φορά όμως, είναι αδύνατο να σου διαφύγει όταν ξεκινούν το άλμπουμ με ένα μικρό πανκ έπος σαν το “Daffodils For My Mother” και συνεχίζουν με την power pop του “No 5”.
Σε πρώτη φάση, το “The Article” μπορεί να σε πείσει ότι με τους Eastern Lane, η Rough Trade ανακάλυψε τους δικούς της Franz Ferdinand, ειδικά με ένα κομμάτι σαν το “I Said Pig On Friday”. Γρήγορα η ψευδαίσθηση αυτή διαλύεται επειδή αφ’ ενός δεν έχουν τελικά τόσο καλά κομμάτια συνολικά, αφ’ ετέρου γιατί ο δίσκος τους δεν έχει την ενιαία και ελκυστική αισθητική των τελευταίων που δίνει την ευκαιρία σε μία ανεξάρτητη μπάντα να ανελιχθεί σε κάτι πραγματικά μαζικό.
Κατασταλάζεις δηλαδή στο τέλος στην άποψη ότι οι Eastern Lane είναι ένα συγκρότημα που δυνητικά μπορεί να σου προσφέρει κάποιες ακουστικές συγκινήσεις όπως στο αλά Sebadoh “Desires Of Liars” ή το οι-Primal-Scream-φρικάρουν-όπως-οι-Spacemen-3 “They Gave Me Scripts To Read” που κλείνει το δίσκο, αλλά είναι τελικά γραφτό η δουλειά τους να μη μείνει, όχι μόνο στην ιστορία, ούτε καν στη μνήμη για παραπάνω από λίγο καιρό. Καλό είναι κι αυτό για μερικούς, πολύ μάλλον περισσότερο για ένα γκρουπ που τζαμάριζε στο φτωχικό του σε κάποια εξοχή της Αγγλίας και βρέθηκε με συμβόλαιο σε μία από τις καλύτερες ανεξάρτητες εταιρίες της χώρας τους.
