PLAY
20:57 “24” ΤΗΕΜΕ. Ένα ρολόι χτυπά. Ηλεκτρονικοί ήχοι παρεμβαίνουν. Το synth έρχεται να εισάγει τον ακροατή στην υποβλητική ατμόσφαιρα του 24. Ο Sean Callery βρίσκει την ευκαιρία να παρουσιάσει το βασικό θέμα της σειράς, στην πλήρη του εκδοχή. Αποπνέει αέρα μυστηρίου, αλλά το ένδυμα προκύπτει τυπικό-επικό.
21:05 UP AND DOWN STAIRS. Ακούω απροκάλυπτη τέκνο; Με γελούν τα αυτιά μου; Το λέει και στα εσωτερικά σχόλια ο ίδιος ο συνθέτης: το κομμάτι έχει χιούμορ.
21:07 L.A. AT 9:00 A.M. Το θέμα επιστρέφει, αλλά το ΘΕΜΑ μας είναι η εύστοχη χρήση ηλεκτρονικού βιολιού! Για δες που οι συνθέτες της TV έχουν μεράκι!
21:09 JACK ON THE MOVE. Τέκνο πριν; Ε, τώρα σου έχω rave με ολίγη drum n’base. Μάλιστα το groovy θεματάκι, το ευχαριστήθηκαν πολύ λέει κ το πολυχρησιμοποίησαν σε πολλά επεισόδια. Τώρα εγώ θα ‘λεγα πως για κάτι τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχει το κουμπί NEXT TRACK.
21:11 JACK’S REVENGE AT THE DOCKS. Αν κάνατε χαβαλέ με τα προηγούμενα, εδώ το άλμπoυμ μας τα αλλάζει. Synthesizer με θρηνητικά γυναικεία φωνητικά. Το κόλπο είναι κλισέ, αλλά τι πειράζει που παραμένει αποτελεσματικό; O Vangelis θα το’βαζε στο Repeat.
21:16 KIM AND TERRY’S ESCAPE. Φασαριόζικα ηλεκτρονικά κρουστά, ηλεκτρικές κιθάρες, αγχώδη φωνητικά. Γιατί και σε hard rock n’roll beat έχω. Πραγματικά ένα highlight.
21:18 JACK IN THE LIMO. Ο εμμονοληπτικός ρυθμός υπαγορεύει άγχος, αλλά το κομμάτι υπαινίσσεται περισσότερο μια αίσθηση νωθρότητας, μέχρι να ξεσπάσει στο φινάλε. Ανατροπή μέσα σε 2,5 λεπτά; Τον παραδέχομαι.
21:21 IN PURSUIT OF KYLE. Το παραδοσιακό αρμένικο duduk, εμπλουτίζει ένα καλοφτιαγμένο κομμάτι με εξελισσόμενη κλιμάκωση. Οι συνθέτες της TV δεν ξέρουν μόνο από σύνθεση, αλλά και από μοντάζ.
21:24 SALAZAR’S THEME. Ακουστική κιθάρα για ξεχωριστό ηχόχρωμα. Βέβαια, γιατί το 24 έχει και μέρα, έχει και νύχτα, έχει και οβάλ γραφείο, έχει και λεωφόρους, έχει και L.A., έχει και Μεξικό.
21:26 ‘COPTER CHASE OVER L.A. Τι έγινε ρε παιδιά; Έβαλα κατά λάθος το soundtrack του Fugitive; Μπα, εξακολουθώ να ακούω παραστρατημένο Callery και όχι αυθεντικό James Newton Howard.
21:29 JACK TELLS KIM HE’S NOT COMING BACK. Και εμάς οι τίτλοι μας λένε την πλοκή (γιατί, το παραδέχομαι, δεν έχω δει επεισόδιο του 24). Το κομμάτι με soft πιάνο από την άλλη δεν μας λέει και πολλά.
21:31 THE BOMB DETONATES. Με σχετικό ενδιαφέρον, η μουσική είναι περισσότερο δραματική, παρά δυναμική (με τέτοιο τίτλο). Δεν εκπυρσοκροτεί ούτε στα τελευταία δευτερόλεπτα.
21:34 PALMER’S THEME. Τώρα θα ακούω John Williams; Ε;;; …όχι; Σόλο τρομπέτα για θεματάκι αναφορά σε …(έκπληξη) πολιτικό. Τετριμμένο για να μην πω και διεκπεραιωτικό.
21:36 ALEXIS. Εδώ ο Callery κάνει (ευτυχώς) τα δικά του. Grunge ήχο για γοητευτικό κακό, όπως μας πληροφορούν οι συνοδευτικές σημειώσεις του συνθέτη. Αν μη τι άλλο, ταιριαστό.
21:38 COLISEUM FINALE. Ένταση, αγωνία, ρυθμός, θόρυβος. Ό,τι χρειάζεται το soundtrack του 24 και αναμφισβήτητα ό,τι χρειάζεται το φινάλε μιας σαιζόν.
21:41 AMNESIA. Εξαιρετικό συνονθύλευμα ήχων που προσδίδει μια ψυχεδελική αίσθηση. Η ευκαιρία δεν πήγε χαμένη.PREVIOUS TRACK για να το ξανακούσω.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΚΕΝΟ ΓΙΑΤΙ ΜΙΛΗΣΑ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ.ΤΙ; MONO ΣΤOΝ JACK BAUER ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ;
21:52 JACK AND KIM TRYING TO RECONNECT. Πάλι soft πιάνο, αλλά με περιπλοκότερη δομή και συναισθηματική γνησιότητα. Καμιά σχέση με το track 11.
21:56 SEASON ONE FINALE/TERRY’S DEATH. Πάλι spoiler στον τίτλο. Tribal ρυθμοί, ένταση, φρενίτιδα. Σε αντιπαραβολή με το track 15 φανερώνεται και η διαφορετική ατμόσφαιρα της κάθε σαιζόν. Εντύπωση που ενισχύεται και με το…
22:01 SEASON THREE FINALE/JACK’S HUMANITY. Η καλύτερη στιγμή του score, που συνοψίζει την παλινδρόμηση του Callery, από το ξέφρενο ηλεκτρονικό ρυθμό μιας περιπέτειας, ως το ευάλωτο ψυχογράφημα ενός δράματος. 22:06 CHRISTIANSANDS. Σκοτεινή προσθήκη από τον Tricky. Απλά συμπληρώνει.
22:09 “24” THEME-THE LONGEST DAY. Ο Armin Van Buuren προσφέρει ένα remix. Αν το 24 πραγματεύεται μια «γεμάτη» μέρα, με αυτό το remix σας παρέχει το κομμάτι για μια «γεμάτη» νύχτα. Ξεσηκωτικό (και σε βάζει αβίαστα σε trip εξόδου. Είναι και παρασκευή σήμερα…)
22:16 CTU INTERCOM and RING 1&2. Πάλι χτυπά το τηλέφωνο. Δεν μ’ αφήνουν ένα review να γράψω!
STOP
22:17 (θα μπορούσα να πατήσω REPEAT, αλλά πήρα και το Hotel του Moby σήμερα…)
