Έχω πλέον συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι η Γερμανική μουσική σκηνή θα με κυνηγάει για πάντα. Υποψιάζομαι όμως ότι από κάποια ανεξήγητη παρόρμηση όλο και κάποιος δίσκος γερμανικής καταγωγής φτάνει κάθε φορά στα χέρια μου. Αν δεν το αντιληφθήκατε ήδη, οι God Box αποτελούν άλλο ένα από τα καμάρια των «συμπατριωτών» μας (ελέω κου Ρεχάγκελ) Γερμανών.
Δημιούργημα ενός ακόμα ταλέντου της παγκόσμιας μουσικής κοινότητας, αυτού με το όνομα Limo (γνώστη και ικανού χειριστής και αυτού αρκετών μουσικών οργάνων), οι God Box δηλώνουν εθισμένοι και φουλ ερωτευμένοι με την ψυχεδελική ποπ. Αναμενόμενο λοιπόν και πλήρως φυσιολογικό το παρθενικό τους άλμπουμ να πνίγεται σε αντίστοιχες μελωδίες και να επιπλέει σε μια θάλασσα «κοιμισμένης» ευφορίας.
Στο ‘Psymphonettes’ θα βρείτε μια ποικιλία μουσικών οργάνων, από το πιο απλό και κοινότυπο μέχρι το πιο εξεζητημένο. Κιθάρα, μπάσο, σιτάρ, κρουστά, πλήκτρα, κλαβεσίνο (πιάνο αντίκα, για τους μη γνωρίζοντες) και πλήθος άλλων, πειραγμένα πάντα με τα απαραίτητα εφέ, θυσιάζονται στο βωμό της άτιμης της ψυχεδέλειας. Αυτό που δεν θα βρείτε όμως στο συγκεκριμένο δίσκο είναι η ποιότητα, τέτοια τουλάχιστον που ν’ αξίζει να σας βάλει σε σκέψη για το αν πρέπει ή όχι να τον αγοράσετε. Από τις ελάχιστες καλές στιγμές που κατάφεραν να αποτυπωθούν στο μυαλό μου ήταν, το ‘Bugglin’ με το πολύ ωραίο κιθαριστικό σόλο και το εξάλεπτης διάρκειας κομμάτι που ρίχνει την αυλαία στο δίσκο, το ‘Snake Alphabet’ όπου η νωχελική φωνή της Theresa L, όπως ακούγεται μέσα από το ακουστικό μιας τηλεφωνικής συσκευής αποπνέει νότες ξεχωριστής ομορφιάς.
Τη φιλική μου συμβουλή τη γνωρίζετε σε τέτοιες περιπτώσεις και αν όχι νομίζω ότι εύκολα μπορείτε να την αντιληφθείτε από τα συμφραζόμενα.
