Ο μικρός Adam Green μεγάλωσε, έγινε ήδη 22 και κάτι, άφησε για τα καλά πίσω του την υπόθεση Moldy Peaches και Kimya Dawson και δύο χρόνια μετά το πολύ καλό “Friends of mine” αποφάσισε να μας δώσει ένα δίσκο σαν ένα ανακάτεμα αμερικάνικου εναλλακτικού blues με country ερμηνεία.
Το κακό της υπόθεσης είναι ότι το “Gemstones” δείχνει φανερά αδύναμο σε σχέση είτε με το προκάτοχό του είτε με το ομώνυμο ντεμπούτο των Moldy Peaches. Περιέχει αρκετές μετριότατες στιγμές, ελάχιστες που αξίζουν προσοχής και γενικά είναι ένα σκανδαλωδώς απογοητευτικό album.
Τα ‘He’s the brat’ και ‘Chubby princess’ ξεχωρίζουν μακράν, το πρώτο εξαιτίας της ρυθμικότητας του και το δεύτερο για τα Divine Comedy ίχνη που κρύβει η ερμηνεία του Green… Αλλά από κει και πέρα τα πάντα είναι τόσο κακογραμμένα ώστε να μην μπορεί κάποιος να σταθεί πουθενά αλλού.
Sorry αγαπητέ Adam αλλά δεν μπορώ παρά να είμαι ένας ακόμα άνθρωπος που θα καταχωνιάσει το “Gemstones” μετά από τα πρώτα ακούσματα. Και εις αύριο με υγεία… ελπίζω δηλαδή!!!
