Μια παρέα από το Εδιμβούργο – εκεί που όλοι γνωρίζουμε ότι το γάλα που δίνουν στα παιδιά κάτι έχει… και δεν μιλάω μόνο για κάποιο ελιξίριο που βελτιώνει το μουσικό ταλέντο, αλλά γενικά – παίζει τον ορισμό της chamber pop.
Λεπτεπίλεπτες συνθέσεις με δόσεις αισιοδοξίας και ανεμελιάς από ένα συγκρότημα που κινείται γύρω από τη φιγούρα του frontman του, ονόματι Riley Briggs, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη σύνθεση όλων των τραγουδιών και τα βασικά φωνητικά.
Με ένα συμβόλαιο στην Rough Trade, οι Aberfeldy δείχνουν καλά στοιχεία σε ορισμένες στιγμές αλλά σίγουρα χρειάζονται ορισμένες συμβουλές από έναν Sean O’Hagan για να ανέβουν σε επίπεδα συνθετικής ικανότητας και ακόμα περισσότερες από την παρέα των Belle & Sebastian για να δώσουν περισσότερη ενέργεια και πάθος στη μουσική τους.
Το κύριο πρόβλημα του “Young people” είναι ότι κινείται σε ένα συνεχόμενο ηχητικό «μονοπάτι» και αυτό ίσως το κάνει βαρετό ανά διαστήματα. Το εναρκτήριο ‘A friend like you’ με τα B-52’s δεύτερα φωνητικά του, το ‘Love is an arrow’ με την παιδική αφέλεια που το διακρίνει και το ‘What you want’ που μου θυμίζει αρκετά τον Tom McRae, μπορούν και ξεφεύγουν από το γενικά μέτριο επίπεδο του ντεμπούτου της συγκεκριμένης μπάντας.
Αρκετές οι δόσεις folk επιρροών, μαντολίνα και λοιπά όχι και τόσο συνηθισμένα όργανα… αλλά και πάλι πολλά είναι εκείνα που δεν μου κάθονται και τόσο καλά μέσα στο “Young people”. Οπότε και ο βαθμός που συνοδεύει την κριτική μού μοιάζει πέρα για πέρα δίκαιος…
