Είναι φορές που από την πρώτη κιόλας στιγμή που απομακρύνεις το δάχτυλο σου από το κουμπάκι με το ‘κοιμισμένο’ τρίγωνο και οι πρώτες αναγνωριστικές νότες αρχίζουν να γαργαλάνε απαλά τα αυτιά σου, καταλαβαίνεις, απόλυτα ικανοποιημένος ότι έκανες την τέλεια επιλογή και υπό την συνοδεία απαλού φωτισμού αναπαύεσαι στις δάφνες σου και απολαμβάνεις έναν από τους καλύτερους δίσκους, που τελικά έμελλε να φτάσει στα χέρια σου.
Η Emiliana Torrini, γεννημένη στην Ισλανδία με Ιταλικές ρίζες όπως φανερώνει άλλωστε και το όνομά της συνεχίζει την παράδοση, που αναφέρει ότι στη χώρα που ποτέ δεν βραδιάζει τα ταλέντα ξεπετάγονται το ένα μετά το άλλο. Η καριέρα της ξεκινάει από τα εφηβικά της χρόνια με συμμετοχές σε χορωδίες και μαθήματα όπερας στην διάρκεια των οποίων αρχίζει να αποκαλύπτει τις πολύχρωμες φωνητικές της ικανότητες. Παράλληλα κάποιες jazz και blues προσωπικές της ηχογραφήσεις προκαλούν το ενδιαφέρον της δισκογραφικής εταιρίας One Little Indian, η οποία τo 2000 βγάζει τον παρθενικό της δίσκο, ‘Lone In The Time Of Science’, με μεγάλη οικονομική και όχι μόνο επιτυχία.
Η δεύτερη δισκογραφική της απόπειρα με τον τίτλο ‘Fisherman’s Woman’, υπό την προστασία της Rough Trade πλέον, μέσα από δώδεκα απαλές ακουστικές ιστορίες εξιστορεί την αίσθηση της απώλειας, ένα θέμα χιλιοειπωμένο που το φιλτράρισμα της Emiliana όμως το κάνει να φαίνεται τόσο νέο και άφθαρτο.
Συνοδευόμενη από τις απλές και ήρεμες μελωδίες της ακουστικής κιθάρας, καταφέρνει χαρισματικά να συνδυάσει το συναισθηματικό βάρος της ψυχής με την ηρεμία και τις ελάχιστες ομολογουμένως θετικές σκέψεις που ακολουθούν το χαμό, αποπνέοντας μια απρόσμενη αγαλλίαση. Στο ‘Nothing Brings Me Down’, η υποβλητική φωνή της σε οδηγεί να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου περί λύπης και στεναχώριας καθώς η προσμονή κυριαρχεί πέρα από τη θλίψη, ενώ ταυτόχρονα σου δίνει ραντεβού στο ‘Sunny Road’ εκεί που όλα θα γίνουν όπως ήταν πριν. Η προσθήκη φυσαρμόνικας, πιάνου και ανάλαφρων κρουστών στα ‘Lifesaver’, ‘Today Has Been Ok’ και ‘Next Time Around’ δίνει έναν απρόσμενα γεμάτο και γλυκό ήχο καθώς οι folk φωνητικές τεχνοτροπίες της Emiliana συναντούν αυτές της πρώην συνεργάτιδας των Belle and Sebastian, Isobel Amorino. Η αλήθεια όμως, αν και όχι απαραίτητα πικρή, κατά την ταπεινή άποψη του γραφόντος είναι ότι ο δίσκος βασίζεται σε ένα σταθερό ηχητικό μοτίβο το οποίο πολύ εύκολα μπορεί να ατονήσει το ενδιαφέρον του ακροατή που επιζητεί τις συνεχείς εναλλαγές.
Παρόλ’ αυτά πάντως τo ‘Fisherman’s Woman’ ξαφνιάζει ευχάριστα με την ωριμότητα του και τη ‘διαπεραστική’ του ικανότητα επιβάλλοντας σου παράλληλα με το play να ζητήσεις και τη βοήθεια του repeat, κίνηση που αναμφισβήτα θα αισθανθείτε την ανάγκη να κάνετε εσείς. Μια από τις καλύτερες ‘ψαριές’ του χρόνου που μόλις μπήκε
