Καλό road movie χωρίς ανάλογης ποιότητας soundtrack δεν γίνεται και όσοι έχουν δει το Paris-Texas (με τη μουσική του Ry Cooder) καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ. Έτσι όταν αποφάσισε ο Walter Salles να γυρίσει σε ταινία τα diarios de motocicleta του νεαρού Αργεντίνου ονόματι Ernesto Geuvara de la Serna (ή αλλιώς Che Guevara!) επέλεξε τον Gustavo Santaolalla. Ο Santaolalla είναι υπέυθυνος για τη μουσική και άλλων δυνατών φιλμ όπως το Amores Perros και το 21 Grams.
Τα 8000 μίλια του ταξιδιού που παρακολουθούμε στο έργο, αλλάζουν τη ζωή του Che, ο οποίος στη συνέχεια θα προσπαθήσει να αλλάξει τον κόσμο. Η ταινία συνδυάζει τις υπέροχες εικόνες της περιπλάνησης στη Νότια Αμερική με την επίδραση του ταξιδιού στο συναισθηματικό κόσμο του Che. Πλούσιες εικόνες και έντονα συναισθήματα αποτελούν ως γνωστόν το πλέον πρόσφορο έδαφος για έναν μουσικό.
Ο Santaolalla αδράχνει την ευκαιρία (και την κιθάρα του) και αντί να επιλέξει την εύκολη λύση ενός απρόσωπου ορχηστρικού score, σχηματίζει ένα πενταμελές group και αφού αντλήσει ιδέες από την λάτιν παράδοση τις προσαρμόζει στη δικιά του πιο σύγχρονη και rock εκδοχή. Έτσι παρατηρούμε μια εναλλαγή από ακουστικά ακόρντα, φαζαρισμένες κιθάρες, λάτιν ρυθμούς και φολκ αναφορές. Στο tracklist προστίθενται και τρία τραγούδια που ακούγονται και στην ταινία, το Que Rico el Mambo του βασιλιά του mambo Perez Prado, το Al Otro Lado del Rio του Ουρουγουανού Jorge Drexler και το τσαχπίνικο Chipi Chipi.
Τα υπόλοιπα κομμάτια είναι σύντομα αποσπάσματα, συνήθως κάτω του διλέπτου, με μελαγχολική και ταξιδιάρικη διάθεση. Η μουσική είναι άλλοτε χαμηλόφωνη και άλλοτε πιο ρυθμική, νευρική και ηλεκτρισμένη. Το soundtrack δεν φτάνει την ethnic πανδαισία του Frida ή τις rock διαστάσεις του City of God, αλλά το ρόλο του σαν συνοδευτικό της ταινίας (ή ακόμα σαν ενθύμιο της) τον παίζει πάρα πολύ καλά. Σε αυτό συνεισφέρει και το πολύ προσεγμένο booklet, το οποίο περιέχει ένα όμορφο κολάζ από εικόνες και quotes από την ταινία.
