Ύστερα από 75 λεπτά – όσο περίπου διαρκεί το σάουντρακ της περιβόητης ταινίας Troy – ως άλλος βούδας έφθασα στο «φωτισμό». Ανακάλυψα το μεγάλο μυστικό που κρύβεται πίσω από το “Made In Hollywood” σάουντρακ και το οποίο προτίθεμαι να σας αποκαλύψω ευθύς αμέσως. Όλοι αυτοί οι ακαδημαικοί (Οσκαρικής υποψηφιότητας) συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής δεν είναι παρά ψευδεπίγραφες υπογραφές ενός κεντρικού μυαλού, ενός κατασκευασμένου από τη NASA ηλεκτρονικού εγκεφάλου!
Πως λειτουργεί το πράγμα; Απλά πάει ο σκηνοθέτης (μαζί με τον παραγωγό) στο πρόγραμμα HAL (έτσι νομίζω πως ονομάζεται, αλλά πάλι μπορεί και να τα μπερδεύω με κάτι άλλο κινηματογραφικό) και του ζητάνε μουσική για ένα blockbuster επιστημονικής φαντασίας ή για μια ταινία μελλοντολογικής καταστροφής ή - όπως στην περίπτωσή μας – ιστορικής μυθοπλασίας. Μέσα σε λίγα λεπτά έχουν στα χέρια τους τις παρτιτούρες που στη συνέχεια δίδονται σε μια συμφωνική ορχήστρα and that’s all folks!
Απο κεί και πέρα το όνομα του συνθέτη είναι θέμα καθαρά τυπικό – έτσι για να υφίσταται η απατηλή αίσθηση της προσωπικής δημιουργίας. Ενώ πίσω από όλα βρίσκεται ο φίλος μας ο HAL! Μόνο που ο HAL, και με φτωχά δεδομένα είναι «φορτωμένος», και φαντασία δε διαθέτει, αφήστε δε κατά μέρος την απουσία συναισθήματος. Έτσι όλα τα σάουντρακ που παράγει, δεν είναι παρά παραλλαγές πάνω στο ίδιο βασικό μουσικό θέμα!
Αλλά ας σοβαρευτούμε τώρα –όχι, βέβαια, πως όλα όσα είπαμε στερούνται σοβαρότητας-, ο James Hοrner και καταδιωκόμενος είναι στη δουλειά του (ελέω οσκαρικής βράβευσης) και ικανότατος μάστορας. Αρκεί να διαβάσεις τους τίτλους των μουσικών θεμάτων («3.200 χρόνια πίσω», «Τροία», «Ο Αχιλλέας οδηγεί τους Μυρμιδόνες», «Ο Ελληνικός στρατός και η ήττα του», «Η επίθεση των Τρώων», «Ο Θάνατος του Έκτορα», κλπ) για να φαντασθείς πως θα ακούγεται η μουσική επένδυση που συνοδεύει (σχολιάζει;) τα διαδραματιζόμενα επί της οθόνης. Εδώ βρίσκεται και το μεγάλο πρόβλημα που συνοψίζεται στην έκφραση – τυποποιημένο και αναμενόμενο αποτέλεσμα. Η μουσική είναι στομφώδης, πομπώδης, μυστηριακή, επική, αγωνιώδης – ότι πρέπει είναι αλλά με λάθος τρόπο!
Για να σπάσει η μονοτονία παρεμβάλλονται, μάλιστα, και γυναικεία φωνητικά μοιρολόγια (Από τη Βουλγαρία; Από τη Μάνη; Από τα βάθη της γης; Θα σας γελάσω), ενώ το σάουντρακ κλείνει με ένα τραγούδι (το “Remember” από τους Josh Groban & Tanja Tzarevska), ένα μελό tour–de–force, ιδανικό για το live ρεπερτόριο του Μάριου Φραγκούλη!
