Πλέον οι συνεργασίες στην ηλεκτρονική μουσική τείνουν να γίνουν θεσμός, όπως κάποτε συνέβαινε στην jazz. Ο παραλληλισμός δεν είναι καθόλου τυχαίος, μια και οι ευκαιρίες για πειραματισμούς και δοκιμές είναι ανάλογος. Επίσης και στις δυο περιπτώσεις υπάρχει έντονο το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού, κάτι που κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσες τις κάθε είδους συνεργασίες.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε δυο μουσικούς με κοινό background, όχι μόνο μουσικό αλλά και γενικότερα καλλιτεχνικό. Άλλωστε ηλεκτρονική μουσική, multimedia και design συνήθως πάνε μαζί. O Taylor Deupree είναι γνωστός μέσω των μουσικών σχημάτων που συμμετείχε στο παρελθόν (Prototype 909, SETI, Human Mesh Dance κλπ) αλλά και των προσωπικών του ηχογραφήσεων και της εταιρίας του 12k.
O Willits μπορεί να μην έχει τόσο έντονο μουσικό παρελθόν, αλλά έχει λάβει ουκ ολίγες φορές θετικά σχόλια για τη δουλεία του και το ελπιδοφόρο μέλλον του. Το εναρκτήριο σημείο της μουσικής του Willits είναι ο ήχος της κιθάρας, ο οποίος όμως περνάει μέσα από δεκάδες φίλτρα και επεξεργασίες. Εκεί βάζει και το χεράκι του και ο Deupree, προσθέτοντας textures και ηλεκτρονικούς ήχους.
Το αποτέλεσμα προσεγγίζει δουλειές όπως αυτές του Fennesz, με τις μελωδίες να διακόπτονται από κρότους και θορύβους, για να επανέλθουν στην πορεία διαβρωμένες και εσκεμμένα ημιτελείς. Μια μουσική έντονα αυτοσχεδιαστική, η οποία προήλθε προφανώς από τις ζωντανές συνευρέσεις των δυο μουσικών αλλά στη συνέχεια πέρασε και από μια φάση επεξεργασίας από το studio του καθενός.
Τελικά, όπως ακριβώς συμβαίνει και στις περισσότερες jazz συνεργασίες που αναφέραμε στην αρχή, το αποτέλεσμα αφορά μια σχετικά μικρή μερίδα του κοινού, κάτι που συμβαίνει και εδώ. Παρότι που οι αυτοσχεδιασμοί των δυο μουσικών δεν φτάνουν σε ακραία σημεία, είναι κάπως εσωστρεφείς για να τους παρακολουθήσεις με άνεση. Επίσης κάποιες στιγμές το cd γίνεται επικίνδυνα μονότονο μια και οι συνθέσεις είναι σχετικά επίπεδες και οι εξάρσεις απουσιάζουν.
