Πως καταλαβαίνεις ότι γερνάς; Συνεχίζουν να σου αρέσουν τα ίδια συγκροτήματα για πάνω από δυο δεκαετίες, τα οποία μάλιστα παίζουν πάνω κάτω την ίδια μουσική με τότε που τα πρωτογνώρισες. Αυτή είναι μια γενική αρχή που δείχνει λίγο πολύ να ισχύει, μια και μεγαλώνοντας συνήθως αρνείσαι να αποδεχτείς τις νέες μουσικές τάσεις ενώ αντίθετα επικροτείς κάθε ένδειξη δεινοσαυρισμού σου θυμίζει τα εφηβικά σου χρόνια.
Για να μην τα πολυλογώ με την περίπτωση των Sonic Youth δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: Ή εγώ γέρασα, ή οι Sonic Youth έκαναν συμβόλαιο με το διάβολο ώστε να παραμείνουν νέοι και να συνεχίζουν να παίζουν το ίδιο ‘τιμημένο’ rock’n’roll με το οποίο χοροπήδαγα στα 15 μου!
Ας δεχτούμε ότι συμβαίνει το δεύτερο. Οι Sonic Youth έχουν το πλεονέκτημα ότι μετά από όλα αυτά τα χρόνια και τους τόσους δίσκους δεν έχουν ούτε να φοβηθούν ούτε να αποδείξουν τίποτα. Πέρασαν από εποχές που οι δίσκοι τους ήταν ευαγγέλια για μυημένους (εποχή Daydream Nation), από εποχές που το alternative rock ήταν της μόδας (εποχή Nirvana), από εποχές που οι άναρχες συνθέσεις τους ήταν ο φόβος του mainstream rock (εποχή Experimental Jet Set) και από εποχές άκρατου πειραματισμού και θορύβου (κυκλοφορίες SYR). Που τους βρίσκουμε τώρα; Μετά το Murray Street και κυρίως το φρέσκο Sonic Nurse, οι Sonic Youth μπαίνουν στην εποχή της απόλυτης ισορροπίας.
Τα δέκα κομμάτια του Sonic Nurse διαθέτουν εξάρσεις αλλά διατηρούν τη δομή τους, διαθέτουν θόρυβο αλλά κρατούν και τον καθαρό ρυθμό τους, περιλαμβάνουν τα ουρλιαχτά της Kim Gordon αλλά κυρίως την ‘θηλυκή’ της (βλέπε Goo) ερμηνεία σε ούτε λίγο ούτε πολύ τέσσερα από τα δέκα τραγούδια. Ο Jim o’ Rourke παραμένει το πέμπτο μέλος συμβάλλοντας στον καθαρό και ελεγχόμενα θορυβώδες ήχο. Αυτή η ισορροπία μελωδίας και θορύβού στο Sonic Nurse είναι πραγματικά υποδειγματική. Όπως και η φρεσκάδα και νεανική σπιρτάδα των συνθέσεων … αυτή η ‘sonic νοσοκόμα’ από ότι φαίνεται έκανε πολύ καλή δουλεία.
Το εκπληκτικό είναι μάλιστα ότι μετά από τόσα χρόνια δεν αρκούνται σε μια επίδειξη στυλ και τεχνικής, κάτι που θα μπορούσε να τους βγει εντελώς ακούραστα χωρίς πάλι να μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς. Αντίθετα επιμένουν στο να φτιάχνουν rock δυναμίτες σαν το Pattern Recognition, με τα οποία μπορείς να χτυπηθείς σε ένα rock bar ή συμπαγή μελωδικά tracks όπως το Stones που σε κάνουν να ξαναθυμηθείς τις εποχές του Daydream Nation. Ακόμα και όταν οι ρυθμοί πέφτουν εντελώς, με το Peace Attack στο φινάλε, η καυστική πολιτική τους θέση σε κάνει να ταυτιστείς μαζί τους.
Το Sonic Nurse αφορά τόσο όσους έχουν και τους 19 δίσκους τους όσο και από όσους τους ακούν τώρα για πρώτη φορά. Μάλιστα η αλήθεια είναι ότι ζηλεύω λίγο τους δεύτερους και την συγκίνηση που θα νιώσουν ανακαλύπτοντας σιγά σιγά το σπουδαιότερο rock συγκρότημα της εποχής μας.
