Υπό φυσιολογικές συνθήκες οι The Children’s Hour θα ήταν Άγγλοι, με το αίμα τους ποτισμένο με την folk παράδοση, θα είχαν στην δισκοθήκη τους εκατοντάδες δίσκους από τα 60’s και θα πρωταγωνιστούσαν στα folk revival festivals της ευρύτερης περιοχής του Cambridge. Όμως μία ματιά στο σύντομο βιογραφικό τους θα σε οδηγήσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Το ντουέτο των Josephine Foster και Andy Bar μας έρχονται από το Chicago, και δημιουργήθηκαν μόλις πριν από ένα χρόνο. Κυκλοφόρησαν ένα EP με το όνομα του σχήματός τους στην ανεξάρτητη Minty Fresh και ξαφνικά βρέθηκαν με έναν σημαντικό fan. O συμπατριώτης τους Billy Corgan ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με την folk των The Children’s Hour, και ανέλαβε να τους γνωρίσει σε όλες τις Πολιτείες της Αμερικής. Τους πήρε μαζί του στην περιοδεία των Zwan, και οι The Children’s Hour βρέθηκαν ξαφνικά και πολύ γρήγορα εκτεθειμένοι μπροστά από χιλιάδες fans κυρίου Corgan, έχοντας ελάχιστα τραγούδια να παρουσιάσουν.
Τώρα ήρθε η ώρα να κυκλοφορήσουν και το πρώτο τους album, το οποίο βγαίνει με τις ευλογίες του προστάτη τους βέβαια. Διότι, ας είμαστε ειλικρινείς, πως αλλιώς θα τραβούσε την προσοχή μας ένα δισκάκι, συμπαθητικό μεν, αδιάφορο στην τελική δε; Ακούγεται σε πρώτο επίπεδο ευχάριστα. Απλή μουσική, ήρεμη, με άρπες και ukulele να συντροφεύουν τις κιθάρες και τα φωνητικά της Josephine Foster.
Σε δεύτερο επίπεδο, οι προσεκτικές ακροάσεις αποκαλύπτουν το κενό των συνθέσεων, το ανούσιο της δημιουργίας, και το αδιάφορο στην τελική του αποτελέσματος. Το “SOS JFK” θα πιάσει σκόνες στη δισκοθήκη σας, εκτός και αν η αγαπημένη σας μουσική είναι αυτή που δεν σας προκαλεί καθόλου την προσοχή.
