Το ΕΡ Souls Parade πριν δύο χρόνια, μάς άφησε να αναμένουμε με ενδιαφέρον την επόμενη δισκογραφική δουλειά των Glimmer Void. Και το ντεμπούτο τους Prelude To Oblivion ήρθε να εκπληρώσει όσες υποσχέσεις έδωσαν τότε, αποτελώντας με τη σειρά του μια άξια προσθήκη στην εγχώρια αγγλόφωνη σκηνή. Με κλασική κιθάρα ξεκινά το εισαγωγικό “Before The End”, συνοδευόμενη αργότερα από το ακορντεόν του Στέλιου Μαστροδιαμαντόγλου και τα αιθέρια φωνητικά της Θάλειας Μακρή –τα δύο ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος– καθώς και από τύμπανα και βιολοντσέλο. Γίνεται τώρα προφανές ότι η κλίση των Glimmer Void προς τη neofolk έχει προχωρήσει πολλά βήματα μπροστά. Ένα νέο στοιχείο είναι πως τα οπερετικά φωνητικά της Μακρή, τα οποία τώρα φανερώνουν περισσότερη αυτοπεποίθηση, συνοδεύονται στο πρώτο μισό του δίσκου από την ανδρική μπάσα φωνή του Γιώργου Σκουφά. Ένας λόγος παραπάνω για να μοιράσουν τους ρόλους τους αυτοί οι δύο, καθώς το κάθε τραγούδι διηγείται και μια ανεξάρτητη ιστορία (εξ’ ου άραγε και οι μεγάλες ενδιάμεσες παύσεις;). Επιπλέον, το άλμπουμ έχει ηχογραφηθεί με άλλα τρία (νέα) μέλη, ενισχύοντας έτσι τη σύνθεση της μπάντας με περισσότερα όργανα, κάτι που δίνει μεγαλύτερη βάση στον ρυθμό. Το τελευταίο προδίδεται στο δυναμικό “Goners”, το οποίο ξεκινά με τύμπανα παρέλασης που δίνουν μια martial χροιά στο όλο άκουσμα, ενώ παρόμοιο επιτακτικό ρυθμό διαθέτει και το “Diablery”. Στο “Death’s Way” κάνει την εμφάνισή του το βιολί, το οποίο είναι υπαίτιο και για το αίσθημα απόγνωσης που αποπνέει το αμέσως επόμενο τραγούδι, “And Still There Is Silence”. Με τους σκουριασμένους ήχους του βιολιού να το στοιχειώνουν και με την έμφαση στο πιάνο, το τελευταίο ανήκει στις πιο βαριές συνθέσεις του άλμπουμ. Από την άλλη πλευρά, το “Wish There Was Light” θυμίζει τους Nightwish πριν στραφούν προς το metal (βλ. Angels Fall First), ενώ το “Tale Of The Cursed And The Gifted” μοιάζει πιο κοντά στο Souls Parade. Το Prelude To Oblivion των Glimmer Void περιλαμβάνει, λοιπόν, διαφορετικές στιγμές: κάποιες λυπητερές, κάποιες θυμωμένες και κάποιες ήρεμες και αισιόδοξες, όπως το τελευταίο “Oblivion”. Σε κάθε σύνθεση η βαρύτητα πέφτει και σε άλλον παράγοντα, μέσα σ’ ένα σύνολο μελωδικό και όμορφο. Μάλιστα, όλα τα προαναφερόμενα στοιχεία έχουν δεθεί μεταξύ τους σε αρμονία, κάνοντας ακόμα και το σόλο ηλεκτρικής κιθάρας στο “Disillusion” να μην ακούγεται παράταιρο. Με τις τραγικές ιστορίες των προσώπων-πρωταγωνιστών του Prelude To Oblivion, τους τόνους μελαγχολίας και την αισθητική επένδυση σε ένα αρχαιοελληνικό-παγανιστικό θέμα, η επιβλητική διάσταση της μουσικής των Glimmer Void δεν δηλώνει απλώς ξανά παρούσα, μα έχει πλέον αρχίσει να γίνεται σήμα κατατεθέν τους. Συνολικά πρόκειται για μια σοβαρή και επιμελημένη δουλειά, η οποία στοχεύει στα ξεχασμένα μονοπάτια του μυαλού και εκπλήσσει με την ειλικρίνειά της.
