23 χρόνια πριν, το ορχηστρικό άλμπουμ Πες Το Με Μια Κιθάρα είχε σηματοδοτήσει δισκογραφικά τον απεγκλωβισμό του Βαγγέλη Μπουντούνη από την αποκλειστική στόχευσή του στην κλασική κιθάρα, καθώς και μια νέα, δίχως τύψεις, σχέση με τη rock μουσική και το ισπανόφωνο τραγούδι. Το Πες Το Με Μια Κιθάρα ΙΙ είναι όμως μια πολύ διαφορετική υπόθεση: παρότι περιστρέφεται και πάλι γύρω από τον Βαγγέλη Μπουντούνη – εμπεριέχοντας τις «πιο προσωπικές στιγμές της ζωής του», όπως ο ίδιος σημειώνει – ο συνθέτης επιλέγει να αποτραβηχτεί και να αφήσει τους προβολείς να πέσουν πάνω σε φίλους και μαθητές. Έτσι, η σύντροφος της ζωής του Μάρω Ραζή, μαζί με τους Χάρη Κανελλίδη, Ανδρέα Καρακατσάνη, Γιώργο Μουλουδάκη, Μαίρη Νικολάου και Έλενα Παπανδρέου παίρνουν τις κιθάρες τους και εκτελούν συνθέσεις του Μπουντούνη. Ο τελευταίος εμφανίζεται μόνο στο φινάλε του άλμπουμ, επανεκτελώντας την πρώτη-πρώτη δική του σύνθεση “On The Rocks”, και συνοδεύοντας το συγκινησιακά φορτισμένο μαντολίνο του Κώστα Κωνσταντόπουλου στο “Βαθύ Μπλε”. Το Πες Το Με Μια Κιθάρα ΙΙ είναι μια δουλειά φτιαγμένη με αγάπη, με μια διάχυτη αίσθηση «ζεστασιάς» να διαποτίζει τις περισσότερες στιγμές της. Αν βέβαια μάθατε τον Βαγγέλη Μπουντούνη από τις 100 Κιθάρες ή από το πρόσφατο Historia De Un Amor, ο εν λόγω δίσκος μάλλον θα σας ξενίσει. Κι αυτό γιατί ο χαρακτήρας του είναι σαφώς πιο ενδοσκοπικός και οι ίδιες οι συνθέσεις πιο λιτές, πιο εσωστρεφείς. Απαιτείται, λοιπόν, μια κάποια εξοικείωση, όπως και προσεκτικές ακροάσεις με καθαρό μυαλό και δεκτικά αυτιά. Δεν είναι πάντα εύκολο να επιτευχθεί μια τέτοια διασύνδεση, αν πάντως την πετύχετε το μόνο σίγουρο είναι πως θα τον βάλετε πολλές φορές να παίξει τον δίσκο. Διότι πρόκειται για μια καλή δουλειά, με εσωτερική συνοχή, δίχως σκαμπανεβάσματα απόδοσης, και με εκτελέσεις οι οποίες επιτυγχάνουν την τεχνική αρτιότητα δίχως να θυσιάζουν το αιτούμενο αισθητικό αποτέλεσμα. Ιδιαίτερα θα ήθελα να σταθώ στη Μαίρη Νικολάου, που απέδωσε πολύ όμορφα τις οριεντάλ αποχρώσεις της ενότητας Δέκα Παραμύθια Της Ανατολής, στον Χάρη Κανελλίδη και το πάθος με το οποίο έπαιξε το “Bijoux” – ειδικά στο πιο γρήγορο μέρος του – στον Ανδρέα Καρακατσάνη που έδωσε ένα άξιο παρών στο “Coctail” και βέβαια στη Μάρω Ραζή και στον συνδυασμό εμπειρίας και τρυφερότητας με τον οποίον εκτέλεσε την ενότητα Έξι Σπουδές Για Κιθάρα – μία από αυτές (“Ragtime”) την έπαιξε η Έλενα Παπανδρέου, η οποία λάμπει νομίζω περισσότερο στις φωτεινές διαθέσεις του “Η Λυδία Ξυπνάει”. Έτσι, χωρίς βέβαια να είναι κάποια δουλειά-ορόσημο για τα μουσικά μας πράγματα, το Πες Το Με Μια Κιθάρα ΙΙ προκύπτει ως ένα όμορφο άλμπουμ, καρπός μάζωξης κάποιων ανθρώπων που και τον Βαγγέλη Μπουντούνη και τις μουσικές του έδειξαν ότι αγαπούν, μα και την κιθαριστική τέχνη εκπροσωπούν επάξια.
