O Mama, ή κατά κόσμον Μανώλης Ζωγραφάκης, μας πρωτοσυστήθηκε μέσα από την συλλογή Hellectronic 01 όπου συμμετείχε με το κομμάτι που ανοίγει και ετούτο τον δίσκο, το “Have A Nice Trip”. Ένα ταξίδι στον κόσμο του deep house δηλαδή, με αιθέριες μελωδίες και υποθαλάσσια ηχοτoπία, το οποίο έφερνε στη μνήμη του ακροατή τον μέγιστο Andrew Weatherall και τους 2 Lone Swordsmen (στη Stay Down περίοδό τους). Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως το συγκεκριμένο άλμπουμ παρουσιάζει ένα ηχητικό χαρμάνι παρόμοιο με αυτό των 2 Lone Swordsmen. Αντίθετα, εδώ τα πράγματα είναι αρκετά ξεκάθαρα: deep house είναι αυτό που θα πρέπει να περιμένετε να ακούσετε και αυτό ακριβώς θα λάβετε κιόλας, εάν αποφασίσετε να εισέλθετε τον κόσμο του Blue. Σαφώς κάποια κομμάτια παρουσιάζουν tech house λοξές ματιές, άλλα πάλι έχουν κάποια minimal techno ψήγματα στον ήχο τους, μερικά δε ακόμα και αμυδρά στοιχεία IDM. Μέχρι και ο ήχος των Gotan Project «συμμετέχει» - με το κομμάτι “Dubordeon”. Όμως αυτά περισσότερο είναι για να προσθέτουν μια κάποια ποικιλία, καθώς ο Mama φαίνεται να έχει πάρει τις αποφάσεις του σχετικά με το πού θα βαδίσει ηχητικά.Μπορεί λοιπόν το deep house να παρουσιάζει περιορισμούς ως προς την ηχητική του ποικιλία – καθώς τα περισσότερα σχήματα δείχνουν να πέφτουν στην παγίδα της μανιέρας και του αναμασήματος κάποιων κλασικών συνταγών του είδους – αλλά ο Μανώλης Ζωγραφάκης βάλθηκε να μας αποδείξει κάτι πολύ απλό. Πως άσχετα από το είδος που διαλέγεις να εκπροσωπήσεις, εάν ό,τι κάνεις το κάνεις με μεράκι και αγάπη για το αντικείμενο είναι σίγουρο πως θα παράγεις ένα σεβαστό, τουλάχιστον, αποτέλεσμα. Αυτή ακριβώς είναι και η ουσία του Blue. Σαφώς δεν είναι ο δίσκος ο οποίος θα πάει το deep house ένα βήμα παραπέρα, αλλά σε αυτό που κάνει είναι απόλυτα αξιοπρεπής.Τι ακριβώς είναι όμως αυτό που κάνει, ίσως διερωτηθείτε; Προσφέρει βαθιές και ταυτόχρονα ζεστές μπασογραμμές, αιθέρια μελωδικά synthesizers, τα γνωστά house beats και παντός είδους τύμπανα και τουμπερλέκια, αλλά κυρίως ψυχή. Διότι κομμάτια σαν το “Dreams & Thoughts” ή το “Deep Within” σαφώς και μας θυμίζουν παλιότερα πράγματα, είναι όμως τόσο καλοφτιαγμένα ώστε αποκτούν δική τους προσωπικότητα και καταφέρνουν τελικά να σε εισάγουν στον δικό τους κόσμο. Τρανή απόδειξη των παραπάνω αποτελεί το “For The 80s”, ένας φόρος τιμής σε μία αγαπημένη δεκαετία, το οποίο όμως και αυτό μας προσφέρετε μέσα από το οπτικό πρίσμα του Mama, αποκτώντας έτσι χαρακτήρα και οντότητα αντί να καταλήγει άλλο ένα ανούσιο tribute συνώνυμο με την επανάληψη. Εάν λοιπόν απολαμβάνετε τον εν λόγω ήχο είναι σίγουρο πως οι πιο ψύχραιμοι δεν θα μείνετε απογοητευμένοι από το Blue ενώ οι πιo παρορμητικοί ίσως να δηλώσετε ακόμα και ενθουσιασμένοι…
