H Kατερίνα Μακαβού είναι μια νέα τραγουδοποιός (υπογράφει μόνη της στίχους και μουσική) από τη Θεσσαλονίκη και τα Μικρά Μυστικά η πρώτη της δισκογραφική δουλειά. Με έντεκα συνθέσεις, σε προσωπικό τόνο, οι οποίες σε κερδίζουν με το πρώτο άκουσμα. Και εξηγούμαι: Συχνά, συναντάς νέους δημιουργούς ή ερμηνευτές (από το ελληνικό mainstream λαϊκο-pop, έως το σπρωγμένο από τα free press εναλλακτικό) που πέφτουν στη παγίδα της επανάληψης ή ακόμη χειρότερα της καλλιτεχνικής ένδειας. Στην περίπτωση των Μικρών Μυστικών δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι συνθέσεις (με εξαιρετικά πλούσια και προσεγμένη ενορχήστρωση) είναι όλες καλές, με φρεσκάδα, και με έναν τόνο προσωπικής δήλωσης. Το τσέλο και το ηλεκτρικό μπάσο μπλέκουν εύκολα με την τρομπέτα και τα βιολιά προσδίδοντας στις ερωτικές μπαλάντες (“Καληνύχτα”) ή στις pop εξάρσεις (“Mια Πεταλούδα”) στοιχεία από jazz, rock, έντεχνο δεμένα αρμονικά με μια downtempo αισθητική. Στη τελευταία συμβάλλει ο ερμηνευτικός τρόπος της Κατερίνας Μακαβού, ο οποίος δεν είναι καθόλου επιτηδευμένος. Η φωνή της διαθέτει μια γλυκιά αίσθηση, ενδιαφέρουσα ερμηνεία και πέραν πάσης αμφιβολίας αξιοπρέπεια αναφορικά με την υποστήριξη των κομματιών και του στυλ τους. Μπαίνεις στο κλίμα με λίγα λόγια…Σε ένα κλίμα όπου οι ωραίοι στίχοι με την απλή γλώσσα, και όχι ιδιαίτερες φανφάρες, σε κάνουν να αφουγκραστείς τις σκέψεις τις και – γιατί όχι; – να ταυτιστείς ή να νιώσεις τα συναισθήματα που ξεπηδούν από τα κομμάτια. Αισιοδοξία στο “Μια Πεταλούδα” και στο “Στα Σύννεφα”, πικρία στο “Καληνύχτα”, ρομαντισμός στο “Άνοιξη”, απογοήτευση στο “Τίποτα” είναι μερικά μόνο στοιχεία από τα Μικρά Μυστικά που εξομολογείται η νέα δημιουργός και σίγουρα έχουν απασχολήσει τον καθένα μας… Καλός δίσκος, για πρώτη δισκογραφική απόπειρα, τον οποίον αξίζει να ακούσετε. Μακάρι στο μέλλον να ακούσουμε κάτι εξίσου ενδιαφέρον ή και καλύτερο ακόμη.
