Μπορεί να μην έχουν το ρηξικέλευθο, αλλά την ταυτότητά τους την έχουν εξασφαλισμένη. Ο λόγος για τα τραγούδια του Νίκου Ζιώγαλα που, μετά από την πρώτη, δυτικότροπη σόλο περίοδο, έχουν αποκτήσει εδώ και χρόνια την προσωπικότητά τους: Μια μείξη ρυθμών παραδοσιακών με ακουστικές κιθάρες και ηλεκτρικές εξάρσεις. Από την περίφημη "Βασιλική" και "της καρδιάς τα πέταλα", στην μελαγχολία του "Η αγάπη αν είναι αυτό" και το αφελές πια, αλλά τόσο γεμάτο με αναμνήσεις "Τζάμπο", όλα μοιάζουν μέρη του ίδιου άλμπουμ. Κι αν η ανισότητα στους δίσκους του είναι φανερή, για το best of που κυκλοφόρησε η Λύρα δεν μπορούμε να πούμε τίποτα. Τα κομμάτια είναι ένα κι ένα, συνιστώντας το πολύ καλό άλμπουμ που δεν έβγαλε ποτέ. Μαζί και μια νέα (συμπαθητική) φανκο-μπλουζιά με τον Χάρη Κατσιμίχα και τον Στάθη Δρογώση στα φωνητικά, αλλά και μια uptempo διασκευή του "Για ένα κομμάτι ψωμί" που στην αρχή της νομίζεις ότι θα ακούσεις το "Every You and Every Me" των Placebo. Οι fans δεν χρειάζονται τίποτα άλλο.
