Χρόνια τώρα το εγχώριο μουσικό δημοσιογραφικό σινάφι νοσηλεύεται με βαριά κατάγματα από την προσπάθεια, όσων το εκπροσωπούμε, να βρούμε το νέο ελληνικό αγγλόφωνο καλλιτέχνη-συγκρότημα και να το ανάγουμε σε αριστούργημα ευρωπαϊκών, τουλάχιστον, προδιαγραφών. Χάριν λοιπόν της (διόλου κατακριτέας) υποστήριξης απέναντι στην ελληνική indie μουσική σκηνή (με απώτερο σκοπό την εξέλιξη της) είναι λίγες οι φορές που ο ενθουσιασμός συμβαδίζει με την αντικειμενική αξία της κυκλοφορίας. Ο λόγος τώρα για τους Abbie Gale, που μερικώς εντάσσονται στον ευρύτερο κύκλο των Πατρινών (και εκ των ελαχίστων προαναφερθέντων περιπτώσεων) Raining Pleasure. Η πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά παρουσιάζεται μέσα από το Family Life.Απλές και άμμεσες ποπ μελωδίες με οδηγό την ακουστική κιθάρα, τις περισσότερες φορές και συνοδοιπόρο τα φωνητικά της Elvira, όπου σε στιγμές θυμίζει μια σύζευξη της Paula Frazer με την Kristin Hersh (μιας και δεν μπορώ να διαλέξω μία από τις δύο ως σημείο αναφοράς). Ο Salvatore γράφει τη μουσική και τους στίχους, ενώ μοιράζεται τις κιθάρες μαζί με τον Pedal. Ο Kermit κρατάει το μπάσο και ο Achilles κάθεται στα drums. Στις δέκα συνθέσεις που γεμίζουν το cd επικρατεί η μελαγχολία (λανθασμένη επιλογή να το κυκλοφορήσουν μέσα στο καλοκαίρι) αν και δεν λείπουν και οι φωτεινότερες στιγμές όπως “Mom” και “Say the words”. Ο δίσκος ανοίγει με τον πιο αισιόδοξο τρόπο, για το τι πρόκειται να ακολουθήσει, με το γλυκόπικρο “Letters (family life)” και τα φωνητικά να εξασφαλίζουν τη απαραίτητη προσοχή μου πάνω τους. Πολύ ωραία τα πλήκτρα στο “Secrets” καθώς και στο “Harmonica”. Εξαιρετικο το “The End Song” που μαζί με το “P.S.” είναι το κομμάτια που μου καρφώθηκαν αμέσως στο μυαλό. Ίσως λόγο του ήχου τους, να τους ταίριαζαν πιο εγκαφαλικοί έως και πιο δυνόητοι στίχοι, για να ενισχύσουν έτσι την ήδη καλή ατμόσφαιρα που δημιουργούν. Μια χαρά λοιπόν είναι τα “παιδιά από την Πάτρα” και πολύ ευχάριστα ακούγεται το σχεδόν lo-fi-pop εγχείρημα τους. Να πω τώρα πόσο άνετα θα έμπαινε στα ευρωπαϊκά σαλόνια αυτός ο δίσκος; Αυτό αποφασίστε το εσείς κατόπιν ακροάσεως και διαλέξτε αν θα το βάλετε στο ράφι με τα ελληνικά ή με τα “ξένα”.
