Οι Τσοπάνα Rave αποτελούσαν πάντοτε μια μεγάλη μου αδυναμία. Θες λίγο οι βουκολικές μου καταβολές που αφυπνίσθηκαν με την ύπαρξη και το άκουσμα της Κορνηλίας σε πρώτη φάση… Θες η εικόνα του Hulk ψηλά στο βουνό; Οι Τσοπάνες ήταν και θα είναι μια αγαπημένη μορφή της Ελληνικής Ροκ σκηνής, μόνο και μόνο γιατί ποτέ δεν καταδέχθηκαν οι ίδιοι να ανήκουν σε αυτό επί της ταμπέλας. Η άρνησή τους στην σοβαροφάνεια και στην «ποιότητα» λόγω της ακατάσχετης πίστης τους στο χιούμορ και τον χαβαλέ, ανεβάζει ψηλά τον πήχη…Αν και η προηγούμενη δουλειά τους είχε απογοητεύσει, εδώ επανέρχονται δυναμικά με το τρίτο άλμπουμ τους - βέβαια, όπως και οι ίδιοι λένε, το πρώτο τους cd παραμένει ανεπανάληπτο: η «Κορνηλία» ήταν και παραμένει ένας μοναδικός ύμνος της ελληνικής ροκ κουλτούρας. Όμως, στο τρίτο τους CD, επανέρχονται δυναμικά με δυνατές κιθάρες, δυνατές ιστορίες και ατέρμονο χιούμορ που αρκετές φορές κρύβει αλήθειες που σπάζουν κεφάλια, αλλά που ευτυχώς δεν διακατέχονται από τη γνώριμη μιζέρια καταγγελιών του ελληνικού μουσικού ροκ στερεώματος. Μελωδίες και ξεσπάσματα πολύ ευχάριστα επηρεασμένα από το παλαιό ροκ, μέταλ αλλά και με πολλές δόσεις funky, blues και ολίγον "γυαλιστερών" ρυθμών. Θα με συγχωρήσετε αλλά θα υποκλιθώ στην αρκετά heavy – σπάσ’ τα όλα ένα πράγμα – διασκευή του «Κυπελακίου». Ναι ναι, το γνωστό αγαπητό «Κυπελάκι» που τραγούδησε η νέα τότε αοιδός Τερέζα και που στα παιδικά μας χρόνια τραγουδούσαμε στα αγοράκια που μας την έσπαγαν.Πέρα των περισσότερων κομματιών που φέρουν ήχους βαρέων βαρών, υπάρχει η μπαλάντα «Δεν ξέρω τι κάνω» με ωραιοτάτη μελωδία αλλά και η «Σβούρα» εις διπλούν, με την δεύτερη παρουσία της υπό το mix των In_Vox. Οι μελωδίες, οι ρυθμοί αλλά και η ενορχήστρωση παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον αλλά ακούγονται παραπάνω από ευχάριστα. Οι στίχοι δημιουργούνται από ιστορίες καθημερινές αλλά και από σκόρπιες σκέψεις που ντύνουν μια συγκεκριμένη ιδέα αλλά και το «άντε γεία» (πραγματικά δε νομίζω ότι άλλη έκφραση χαρακτηρίζει καλύτερα τούτη την μπάντα – με την καλή έννοια πάντοτε) προσωπικό τους στυλ σε όλα τα επίπεδα. Το CD το έχω λιώσει στην κυριολεξία, κι όχι τόσο για να μπορέσω να περιγράψω τι ακούω αλλά γιατί πραγματικά περνάω καλά και είχα καιρό να ακούσω κάτι «ελληνικό» το οποίο και να με κάνει να λύνομαι από τα γέλια – με την καλή έννοια – αλλά και να νοιώθω κάτι που να μην κουράζει το αυτί μου και να με ζαλίζει με διάφορες μουσικές αερολογίες και δήθεν ποιοτικές φανφάρες. Εκτός όμως από το CD η εξαιρετική συσκευασία περιέχει και ένα DVD ντοκιμαντέρ, με video clip, συνεντεύξεις, live και άλλα καλούδια εκπλήξεις, το οποίο μπορείτε να συνοδεύσετε επί τις οθόνης με πολλά ποτάκια!!! Αξίζει τον κόπο και το πορτοφόλι σας, είτε είστε οπαδός της λεγόμενης ροκ ελληνικής σκηνής, είτε και αν ποτέ δεν πιστέψατε στην ύπαρξή της. Θα περάσετε καλά, αρκεί να διαθέτετε «πολλαπλάστακτο» χιούμορ.
