Σε μια παλιότερη κριτική μου είχα αναφερθεί στις προσδοκίες που περιμένεις πριν κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ: Υπάρχουν φορές που δεν περιμένεις πολλά από ένα άλμπουμ, άλλες που περιμένεις μια δισκάρα και άλλες που κρατάς μικρό καλάθι. Για το The Mandrake Project του Bruce Dickinson είχα πολλές προσδοκίες καθώς: α) Είχε να κυκλοφορήσει προσωπικό άλμπουμ από το 2005 και τότε το συμπαθητικό Tyranny of Souls είχε περάσει σχεδόν απαρατήρητο. β) Γιατί έχω/είχα εμπιστοσύνη στον κιθαρίστα/συνθέτη Roy Z που μαζί με τον Bruce έχουν γράψει τα περισσότερα τραγούδια του άλμπουμ. Θυμίζουμε ότι το δίδυμο Bruce Dickinson/ Roy Z στο παρελθόν είχαν κυκλοφορήσει τις καλύτερες προσωπικές δουλειές του Bruce Dickinson όπως τα Accident of Birth (1997), The Chemical Wedding (1998) που για κάποιους είναι και τα καλύτερα άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει συνολικά ο Bruce Dickinson από την εποχή του Fear Of The Dark(1992) μέχρι και σήμερα (κακία, αλλά δεν πειράζει). γ) Γιατί από διάφορες προσεκτικές δηλώσεις τόσο του Bruce Dickinson όσο και του Roy Z είχαν αφήσει να εννοηθεί ότι με τους Iron Maiden ο Bruce είχε μπει σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο στα τελευταία άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει μαζί τους και ήταν ώρα για κάτι διαφορετικό και με νέα οπτική.
Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, περίμενα με ανυπομονησία το The Mandrake Project και το καλό είναι ότι με το που είδαμε το εξώφυλλο καθώς και την γραμματοσειρά που έχει βάλει και ελληνική γραφή, άρχισαν οι συζητήσεις. Στην εποχή της γρήγορης κατανάλωσης στα πάντα, είναι ωραίο να συζητάς αρνητικά ή θετικά για ένα εξώφυλλο και να προσπαθείς να καταλάβεις το concept πίσω από αυτό. Λίγο καιρό μετά είχαμε περισσότερα πληροφορίες σχετικά με το The Mandrake Project: Πρόκειται να κυκλοφορήσει ένα comic σε 12 συνέχειες στις οποίες θα εξηγείται το concept του άλμπουμ. Για την ώρα έχουν κυκλοφορήσει τρία τεύχη και αναμένουμε τα υπόλοιπα μέσα στα επόμενα 3 χρόνια. Σχετικά με τα τραγούδια, μάθαμε ότι το Shadow of the Gods, επρόκειτο να είναι στο άλμπουμ των Three Tremors (με Bruce Dickinson, Ronnie James Dio και Rob Halford στα φωνητικά) το οποίο δυστυχώς δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Το "Eternity Has Failed" το έχουμε συναντήσει ξανά σε άλμπουμ των Iron Maiden και μάλιστα ήταν το πρώτο τραγούδι του The Book of Souls (2015) μόνο που εκεί είχε τον τίτλο "If Eternity Should Fail". Είναι γνωστή η ιστορία ότι το τραγούδι το είχε γράψει ο Bruce Dickinson για το προσωπικό του άλμπουμ, το άκουσε ο Steve Harris του άρεσε και «ζήτησε» να χρησιμοποιηθεί σε άλμπουμ των Iron Maiden. Σε άλλες εποχές ο Bruce Dickinson θα στράβωνε, αλλά τα χρόνια έχουν περάσει για τέτοια πράγματα, οπότε το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε τόσο στους Iron Maiden, όσο και στο προσωπικό άλμπουμ του Bruce Dickinson, με διαφορετικό τίτλο/στίχους και μουσική.
Το πρώτο single που ακούσαμε από το άλμπουμ ήταν το "Afterglow of Ragnarok" το οποίο θα μπορούσε να είχε μπει στο The Chemical Wedding καθώς ο τρόπος που τραγουδά ο Bruce Dickinson και η ατμόσφαιρα του τραγουδιού παραπέμπει στις εποχές του The Chemical Wedding. Το δεύτερο single "Rain on the Graves" είναι απλά ένα καλό-τυπικό τραγούδι του Bruce Dickinson και όταν ήρθε η ώρα της κυκλοφορίας του άλμπουμ και το ακούσαμε άρχισαν οι προβληματισμοί: Η πρώτη ολοκληρωμένη ακρόαση ήταν κάπως απογοητευτική καθώς προσπαθούσα να βρω 2-3 τραγούδια που να πω ότι ναι αυτά ξεχωρίζουν. Και αυτά τα 2-3 τραγούδια όπως τα "Resurrection Men" και τα "Fingers in the Wounds" έχουν συγκεκριμένες στιγμές που τα κάνουν ενδιαφέροντα. Στο μεν "Resurrection Men" θα μπορούσε να το τσιμπήσει ο Quentin Tarantino για να το χρησιμοποιήσει σε κάποιο Spaghetti western, ενώ το "Fingers in the Wounds" το κάνει ενδιαφέρον κάποιες ανατολίτικες μελωδίες που υπάρχουν στο τραγούδι. Τώρα τα υπόλοιπα τραγούδια, όπως είπαμε, το "Eternity Has Failed" το έχουμε ακούσει από τους Iron Maiden, και μάλλον προτιμάμε εκείνη την εκδοχή, το “Shadow of the Gods” είναι καλό, αλλά έχουμε το μεγάλο if, δηλαδή το πως θα ήταν με Bruce Dickinson, Ronnie James Dio και Rob Halford στα φωνητικά, το “Face in the mirror” είναι μια μπαλάντα που είναι επαναλαμβανόμενη και σίγουρα ο Bruce Dickinson έχει κυκλοφορήσει καλύτερες μπαλάντες στο παρελθόν, ενώ το δεκάλεπτο "Sonata (Immortal Beloved)" κουράζει με την διάρκεια του.
Τελικά τι μένει από το The Mandrake Project; Καταρχήν η φωνή του Bruce Dickinson που ακόμα και τώρα είναι σε υψηλά επίπεδα για την ηλικία του, όπως το διαπιστώσαμε και με το Senjutsu (2021) των Iron Maiden με τις συναυλίες που έχει δώσει στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια, όπως και τώρα με το The Mandrake Project. Μετά το άλμπουμ ως πακέτο είναι προσεγμένο και στην τελική βαθμολογία μου ανεβάζει τον βαθμό.: Όπως είπαμε έχουν βγει μέχρι τώρα τρία τεύχη από τα 12 του comic τα οποία θα περιγράφουν το concept του άλμπουμ και θα εξηγούν ποιοι είναι τελικά οι Dr. Necropolis, Professor Lazarus Jr. και όλοι οι χαρακτήρες που θα υπάρχουν στο comic. Επιπρόσθετα, τα δύο video clip είναι σχεδόν ταινίες μικρού μήκους και είναι ένας φόρος τιμής για παλιές ταινίες τρόμου οπότε και σε αυτά έχει πέσει προσοχή στις λεπτομέρειες.
Και τώρα έρχεται το μεγάλο αλλά: Ενώ είναι όλα τα γύρω-γύρω προσεγμένα, από τραγούδια τι έχουμε; Θα έλεγα μια τρύπα στο νερό δυστυχώς, καθώς δεν υπάρχει κάποιο που να ξεχωρίζει με το πρώτο άκουσμα, το ένα το έχουμε ακούσει ξανά, οι μπαλάντες απλά δεν, και μένουν μόνο διάσπαρτες στιγμές σε συγκεκριμένα τραγούδια. Για να συνδέσω και την εισαγωγή μου, πριν κυκλοφορήσουν τα άλμπουμ των Bruce Dickinson και Judas Priest, για το The Mandrake Project είχα υψηλές προσδοκίες, ενώ για το Invincible Shield κρατούσα μικρό καλάθι. Τελικά διαψεύστηκα καθώς το 7ο προσωπικό άλμπουμ του Bruce Dickinson είναι ένα απλά ένα μέτριο άλμπουμ που γρήγορα θα ξεχαστεί για την μουσική του πλευρά , και απλά μία στο τόσο θα έρχεται πάλι στην επιφάνεια λόγω των comic που πρόκειται να κυκλοφορήσουν στο μέλλον.
