Τι μπορείς να περιμένεις από ένα άλμπουμ που ο τραγουδιστής σου έχει φτάσει τα 72 χρόνια, ο ένας κιθαρίστας/συνθέτης να έχει Parkinson από το 2018, ο άλλος κιθαρίστας να παθαίνει έμφραγμα επί σκηνής το 2021 και η τελευταία κυκλοφορία τους είχε πάρει αποθεωτικές κριτικές, αλλά από τότε έχουν μεσολαβήσει 6 χρόνια; Θεωρητικά δεν μπορείς να έχεις πολλές απαιτήσεις, όταν όμως έχεις απέναντι σου τους Judas Priest τα πράγματα αλλάζουν.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: To αρχικό σχέδιο ήταν να μπουν στο στούντιο το 2020, ώστε λίγο καιρό μετά το άλμπουμ να κυκλοφορήσει. Όμως λόγω Covid και στην συνέχεια λόγω των περιοδειών που έκαναν, το άλμπουμ τελικά κυκλοφόρησε το 2024. Στο ενδιάμεσο, με τον Glenn Tipton να αντιμετωπίζει την αρρώστια του, χρειάστηκε να πάρει τα ηνία ο έτερος κιθαρίστας Richie Faulkner στις συνθέσεις των τραγουδιών. Τόσο στο Firepower όσο και στο Invincible Shield μπορεί να αναγράφονται στα credits των τραγουδιών τους οι Glenn Tipton, Rob Halford και Richie Faulkner, αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο ενεργά συμμετείχε ο Glenn Tipton στο Invincible Shield. Οπότε μπορούμε να καταλάβουμε ότι το μεγαλύτερο μέρος έχει γραφτεί από τον Richie Faulkner, το οποίο δεν πειράζει και κανέναν καθώς ο Richie Faulkner, που είναι στο συγκρότημα από το 2011, είναι πιο Judas Priest και από το ίδιο το συγκρότημα: Τα riff που γράφει «φωνάζουν» από μακριά ότι είναι 100% Judas Priest.
Ακούστε για παράδειγμα το “Panic attack”. Κλείνοντας τα μάτια μπορείς να φανταστείς το τραγούδι αυτό να είναι σε οποιοδήποτε άλμπουμ των Judas Priest μέχρι και το Painkiller. Και εάν ακούσετε προσεκτικά, δεν σας θυμίζει λίγο το solo στην εισαγωγή του το solo του "Painkiller"; Ομοίως και το "The Serpent and the King" ΄ή το "As God is my Witness" με τα δυναμικό τους riff θα μπορούσαν και αυτά να ήταν σε κάποια άλμπουμ των 80s για να φτάσουμε στο 3ο single του άλμπουμ το "Crown of Horns". Εδώ οι ταχύτητες πέφτουν και ακούμε ένα τραγούδι απλό σε δομή , με τα φωνητικά του Rob Halford να μην είναι «πειραγμένα» καθώς οι τσιρίδες που βγάζει στο στούντιο στα γρήγορα τραγούδια είναι δύσκολο ως ακατόρθωτο να βγουν από έναν τραγουδιστή της ηλικίας του, όμως στο "Crown of Horns", όπως φαίνεται και στο ωραίο videoclip τους βλέπεις χαλαρούς στο studio, να ηχογραφούν το τραγούδι, δίχως να φαίνεται κάποια πίεση και είναι και λίγο συγκινητικό να βλέπεις και τον Glenn Tipton να είναι δίπλα τους στο στούντιο παίζοντας, όσο το επιτρέπει η υγεία του, κιθάρα.
Ομοίως το επόμενο τραγούδι που ξεχωρίζει είναι και αυτό mid-tempo , το "Giants in the Sky", που και σε αυτό φαίνεται ότι ταιριάζει φωνητικά στην ηλικία του Rob Halford και εδώ ο Richie Faulkner έχει το πιο μελωδικό σόλο του σε όλο το άλμπουμ μαζί και με το "The Lodger" με το οποίο κλείνει το άλμπουμ.
Είναι όλα καλά καμωμένα στο Invincible Shield; Θα το πάω λίγο διαφορετικά. Ανέτρεξα σε κριτικές των 2 προηγούμενων άλμπουμ τους, τα Redeemer of Souls (2014) και Firepower (2018). Πολύ καλά λόγια για το Redeemer of Souls και διθυράμβους για το Firepower. Εάν με ρωτήσεις τώρα, από το πρώτο άλμπουμ με δυσκολία θυμάμαι ένα τραγούδι, ενώ από το δεύτερο 2-3. Την ίδια αίσθηση έχω και για το Invincible Shield. Μετά από μερικά χρόνια θα θυμάμαι 1-2 τραγούδια παρόλα αυτά, με όλες τις αντικειμενικές δυσκολίες, είναι ένα καλό άλμπουμ με αρκετή βοήθεια από την τεχνολογία (συγνώμη, αλλά ορισμένες τσιρίδες του Rob Halford δεν νομίζω ότι είναι 100% δικές του), με όλα τα μέλη να δίνουν το καλύτερο εαυτό τους και ειδικά ο Richie Faulkner τόσο με τα riff όσο και με τα solo του. Στο τέλος της ημέρας εάν αποδειχθεί ότι το Invincible Shield θα είναι το κύκνειο άσμα τους, ε τότε μας αφήνουν παρακαταθήκη το "Crown of Horns". Αυτό μου φτάνει…
