Η κουβέντα αν οι καλλιτέχνες έχουν το δικαίωμα ή την υποχρέωση να εκφέρουν άποψη επί του πολιτικού, λες και οποιαδήποτε τέχνη δεν είναι άρρηκτα δεμένη με την ίδια την ζωή - άρα και την πολιτική, έρχεται και παρέρχεται στην επικαιρότητα. Πρόσφατα παραδείγματα η στήριξη ή μη ξεκάθαρη στήριξη της δημοκρατικής υποψηφίου στις αμερικανικές εκλογές από τις Taylor Swift και Chapell Roan, με την ευνοούμενη ή θιγόμενη πλευρά του κοινού να επικροτεί ή κατακρίνει (υπερβολικά) αντιστοίχως. Μακριά από τέτοια εκτυφλωτικά λαμπερά φώτα της δημοσιότητας, η Καναδική κολεκτίβα όχι απλά δεν απέκρυψε ποτέ τις αντικαπιταλιστικές αναρχικές της πεποιθήσεις, αλλά η πολιτική στάση τους υπήρξε εξίσου ταυτοτικό χαρακτηριστικό με τη μουσική τους. Οποια και να είναι η θέση κάποιων απέναντι στην ιδεολογία που πρεσβεύουν οι Godspeed You! Black Emperor, είναι αδιαμφισβήτητο πως αποτελούν καθοριστικό κεφάλαιο στον χώρο που αποκαλούμε post-rock, αφού όχι μόνο υπήρξαν ανάμεσα στους πρωτεργάτες αυτού που αναγνωρίζουμε ως τέτοιο, αλλά μαζί με τους σκωτσέζους Mogwai εκεί στο δεύτερο μισό των 90s στην πραγματικότητα έδωσαν το blueprint της μετέπειτα κυρίαρχης μορφής του ιδιώματος. Γιατί μπορεί να προηγήθηκαν ο Mark Hollis με ή δίχως τους Talk Talk ή να είχαν κυκλοφορήσει αριστουργήματα οι Tortoise κατά την ίδια περίοδο, όμως πολύ λιγότερα σχήματα ακολούθησαν τελικά τα πιο απαιτητικά για κοινό και μουσικούς εξίσου χνάρια των δύο δεύτερων.
Οι μακροσκελείς ορχηστρικές συνθέσεις όπου, με κατά βάση rock ενορχήστρωση ατμοσφαιρικά ηχοτοπία, σταδιακά οδηγούνται σε συμφωνικών διαστάσεων δραματικές κορυφώσεις μπορεί πλέον να αποτελούν μια πολυχρησιμοποιημένη μανιέρα, όμως εκεί ακριβώς είναι που ξεχωρίζουν οι εμπνευστές μιας συνθετικής φόρμας από τους δεκάδες μιμητές, όσο άξιοι και να αποδείχθηκαν τελικά ορισμένοι εξ αυτών μέσα στην πρώτη δεκαετία της χιλιετίας, περίοδο που δεν βρέθηκαν και λίγα σχήματα να καλύψουν το κενό που είχε αφήσει η μακρά δισκογραφική απουσία των GY!BE. Από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, όταν και επαναδραστηριοποιήθηκαν, οι GY!BE υπήρξαν τακτικοί στις κυκλοφορίες τους, αν και ίσως επειδή το ιδίωμα είχε κουράσει από την επανάληψη, παρά το γεγονός ότι τα τέσσερα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν μέχρι πέρυσι δέχθηκαν από καλές εως διθυραμβικές κριτικές από τον μουσικό τύπο, δεν φάνηκε πως μπορούσαν να βρουν θέση πλάι σε, πόσο μάλλον να αντικαταστήσουν, εκείνη την εμβληματική τριάδα άλμπουμ της πρώτης περιόδου τους.
Σε απρόσμενα μικρό διάστημα από την προηγούμενη κυκλοφορία τους για τους συνήθεις ρυθμούς της κολεκτίβας, και πολύ κοντά στην συμπλήρωση ενός έτους από την επίθεση που έγινε αφορμή για την συνεχιζόμενη εισβολή στην Γάζα, ο εβραϊκής καταγωγής και ιδρυτικό μέλος των GY!BE Efrim Manuel Menuck, ο οποίος είχε και στο παρελθόν προβεί σε δηλώσεις απέναντι στο Ισραηλινό καθεστώς (του Ariel Sharon,τότε), δημοσίευσε την ακόλουθη δήλωση: «Ο Σιωνισμός υπήρξε πάντοτε μια ρατσιστική ιδεολογία. Το Ισραήλ είναι ένα ανίκανο αποκαλυπτικό κράτος. Οι μαζικές εκτοπίσεις και η γενοκτονία εξ αρχής διαφαίνονταν ως ο τελικός στόχος. Κυβερνώμαστε από ανόητους. Τέλος στη γενοκτονία. Απελευθέρωση της Παλαιστίνης» σχεδον παράλληλα με την κυκλοφορία του νέου, όγδοου άλμπουμ τους NO TITLE: AS OF 13 FEBRUARY 2024 28,340 DEAD, το οποίου τα sessions έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια αυτού του αιματοβαμμένου χειμώνα. Κάτω από αυτά τα συμφραζόμενα, οι έξι συνθέσεις συνολικής διάρκειας περί της μίας ώρας φαντάζουν περισσότερο κι από συνήθως σαν κάτι μεταξύ εμβατήριων της αποκάλυψης και θρήνων. «Πρώτο βιολί» και κύριος φορέας εξέφρασης του δράματος, όπως είναι χαρακτηριστικό της κολεκτίβας, παραμένει και εδώ το βιολί της Sophie Trudeau, είτε συνοδεύοντας την ambient μυσταγωγία του απειλητικού drone των loops και του glockenspiel, είτε συναγωνιζόμενο σε ένταση τα ξεσπάσματα των ηλεκτρικών κιθαρών και τους καλπασμούς του rhythm section στα κρεσέντο. Ακούγεται οτιδήποτε από αυτά σαν κάτι καινούργιο ή διαφορετικό στο οικείο με το έργο των GY!BE κοινό; Οι Καναδοί όμως, έπειτα από ένα τέταρτο του αιώνα και πλέον, κατέχουν απόλυτα αυτές τις φόρμες και τις εφαρμόζουν τόσο αριστοτεχνικά που δεν μπορεί να μην αγγίξουν την ψυχή οιουδήποτε με τη μουσική τους, ακόμη και αν δεν προκαλούν έκπληξη εφόσον είχε προηγηθεί κάποια προηγούμενη επαφή.
Σημείωση (με αφορμή το επερχόμενο live τους στην Αθήνα): Όσο συγκλονιστική και να είναι η ηχογραφημένη μουσική των GY!BE, ουδεμία σύγκριση υπάρχει με το βίωμα της οπτικοακουστικής εμπειρίας που αποτελούν οι ζωντανές εμφανίσεις τους. Ανεξαρτήτως μουσικών προτιμήσεων, εμπειρία που δεν πρέπει να χάσει κανένα μουσικόφιλο άτομο.
