Οι καλύτεροι DJ, παραγωγοί και δημιουργοί ηλεκτρονικής μουσικής διαθέτουν ανεπτυγμένη την αίσθηση του timing. Διαγράφοντας μία συναρπαστική πορεία στον ευρύτερο ηλεκτρονικό χώρο με δύο προσωπικές δουλειές αιθέριας, εγκεφαλικής και ενίοτε χορευτικής, μουσικής, και άλλη μία αριστουργηματική ambient jazz συνεργασία με τον θρυλικό Pharoah Sanders, ο πολυπράγμων (σε μία άλλη - προ μουσικής - ζωή ήταν και νευροεπιστήμονας) Sam Shepherd αποφάσισε πως είχε έρθει η στιγμή για τον απόλυτο club δίσκο του. Αυτό είναι το Cascade, ο δισκογραφικός ελιγμός του Floating Points στην μεταπανδημική εποχή της rave αναβίωσης, ένα άλμπουμ γεμάτο tracks που προορίζονται αδιαπραγμάτευτα για στιγμές ευφορίας στη σύγχρονη, ακομπλεξάριστη, χορευτική πίστα.
Οι προθέσεις είναι ξεκάθαρες από την αρχή με το “Vocoder (Club Mix)” - ένα garage banger εμπνευσμένο από τις εκλεκτικές επιλογές του Sheperd που ακούγονται στα DJ sets και τις εκπομπές του στο NTS Radio (προσέξτε την υπόγεια baile funk ρυθμολογία). Το “Key103” μοιάζει σα να έχει ξεπηδήσει από το Crush του 2019, πηγαίνοντας τις πιο «άγριες» στιγμές αυτού του δίσκου στο επόμενο επίπεδο, ενώ το “Birth4000” ακούγεται σαν το “I Feel Love” των Giorgio Moroder και Donna Summer να έγινε πειραματόζωο στα χέρια ενός τρελού επιστήμονα - μεταλλαγμένη electro-disco για meta καιρούς. Αλλού ο Βρετανός βρίσκει την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στην συνθετική περιπλοκότητα και την αβίαστη σωματική έκσταση (“Fast Forward”), ενώ το ίσως κορυφαίο track του δίσκου, “Afflecks Palace”, αναπτύσσεται με IDM φιλοσοφία, χτυπάει κόκκινο στο acid test και στο τελικό του στάδιο παθαίνει πραγματικό αμόκ με τον Floating Points να παραδίδει απολαυστικά τον έλεγχο στις μηχανές.
Τα κομμάτια του Cascade γράφτηκαν στην καλιφορνέζικη έρημο ενώ ο παραγωγός προετοίμαζε παράλληλα το score ενός μπαλέτου. Αυτό το απόκοσμο αίσθημα μοναχικότητας και απεραντοσύνης αναπνέει στο ξεχωριστό “Ocotillo”. Στην εισαγωγή του ακούγονται οι αρπισμοί της Miriam Adefris και το κλειδοκύμβαλο της θείας του Shepherd, με το κομμάτι να μεταμορφώνεται σταδιακά από μία γαλήνια ακουστική περιπλάνηση σε μία απειλητική, οριακή εμπειρία (υπεν)θυμίζοντας τις avant-garde αρετές του Floating Points. Προσέξετε κάτι ακόμη σε αυτό το track: στο 6:50 και το 7:40 ακούγεται ένας πολύ συγκεκριμένος ήχος που μπορεί να παρομοιαστεί με ένα ρομπότ σε μία στιγμή διάλειψης ή απόλυτης διαύγειας. Αν ανατρέξετε σε όλες τις προηγούμενες δουλειές του ιδιοφυούς μουσικού, θα συνειδητοποιήσετε πως ο ήχος αυτός κρύβεται κάπου ανάμεσα στους βόμβους και τα καλώδια, σαν μία μυστική ψηφιακή υπογραφή και κλείσιμο του ματιού για τους μυημένους.
Και τι σημαίνει αυτό; Οτι ο Floating Points έχει βάλει την υπογραφή του σε ένα σύμπαν με τους δικούς του ηλεκτρονικούς κώδικες και συμβολισμούς στο οποίο συνυπάρχουν αρμονικά όλες οι διαφορετικές του πτυχές- ο badass DJ που αφήνει τα γυαλιά για τους φακούς επαφής, ο παραγωγός με τις χειρουργικές κινήσεις μαθηματικής ακρίβειας και ο avant περιπλανητής με το φαντεζί ρεπερτόριο. Το διαλογιστικό κλείσιμο του δίσκου μετά από 45 λεπτά ηλεκτρονικής πανδαισίας δίνει χώρο για να ξεφυτρώσει αυτή η ακριβώς η ιδέα, πως ο Βρετανός είναι ένας από τους πιο κομβικούς παίκτες και οραματιστές της ηλεκτρονικής μουσικής κουλτούρας του σήμερα.
