Αναλογιζόμενοι τον τριακονταετή κύκλο των τάσεων, και ειδικά μετά την αδιαμφισβήτητη επίδραση των '80s στην μουσική αλλά και pop κουλτούρα γενικότερα κατά την προηγούμενη δεκαετία, δεν ήταν παρά προβλέψιμο, και πολυαναμενόμενο για όσα άτομα από εμάς την είχαμε ζήσει από πρώτο χέρι, πως στα '20s θα παρατηρούσαμε μια αντίστοιχη αναβίωση των '90s. Και αν ακόμη δεν έχει κάνει την μαζική εμφάνισή της σε όλα τα επίπεδα, στην μουσική, ειδικά με τις επανασυνδέσεις και περιοδειες εμβληματικών συγκροτημάτων εκείνης της εποχής, φαίνεται πως έχει ήδη αφιχθεί.
Ιχνηλατώντας τις διαδρομές παρατηρούμε πως κάποια micro-trends είχαν εδώ και αρκετά χρόνια αρχίσει να κατευθύνονται προς μια τέτοια αναβίωση, και ποιο θα μπορούσε να αποτελέσει καλύτερο παράδειγμα από την υποδοχή που επιφύλαξε η gen-z στην shoegaze, η οποία γνώρισε νέα άνθιση μέσα από το TikTok. Κάπου εκεί μπορούμε και να εντοπίσουμε και το πως μια πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα από το Λος Άντζελες όπως οι Julie έχουν τόσο αξιοζήλευτα νούμερα στις streaming υπηρεσίες, με το πρώτο κιόλας single τους "flutter" να έχει καταγράψει σε διάστημα μικρότερο των 5 ετών μερικές δεκάδες εκατομμύρια αναπαραγωγές. Όταν όχι πολύ αργότερα ακολούθησε το EP Pushing Daisies έγινε εμφανές ότι οι επιρροές και αναφορές των Julie στην εναλλακτική rock της δεκαετίας του ‘90 όχι μόνο δεν περιορίζονταν στην shoegaze, αλλά περισσότερο τελικά καταδείκνυαν ως πηγές τους σχήματα όπως οι Sonic Youth εκείνης της περιόδου, κι αν όχι μόνο λόγω του παραμορφωμένου κιθαριστικού ήχου και της χαρακτηριστικής εναλλαγής ηρεμίας και ξεσπάσματος θορύβου και λόγω της εναλλαγής φωνητικών μεταξύ του Keyan (Pourzand, κιθαρίστα) και της Alexandria (Elisabeth, μπασίστρια), ή και πιο «εύπεπτων» κληρονόμων αυτής της παράδοσης, ειδικά όπως οι πρώιμοι (και καλύτεροι ποτέ) Placebo.
Στο πλήρους διάρκειας ντεμπούτο My Anti-Aircraft Friend έρχονται να προστεθούν στην εξίσωση της μουσικής των Julie δύο ακόμη παράγοντες που παραπέμπουν στην εναλλακτική rock της δεκαετίας του ‘90: οι ενίοτε σκληρότερες κιθάρες και βαρύτερος κατά τις εξάρσεις ήχος, που παραπέμπει στην grunge, αλλά και μια πολύ επίκαιρη αναλογιζόμενοι την δυσφορία που προκαλεί στη νέα γενιά η σημερινή εργασιακή και όχι μόνο πραγματικότητα -παρά το γεγονός ότι ο όρος όπως τον οικειοποιήθηκε ο Richard Linklater για την ομότιτλη ταινία εξέφραζε την δια της παραίτησης αντίσταση μιας γενιάς στην ηγεμονία της υπερυλιστικής yuppie κουλτούρας- slacker διάθεση, εκφραζόμενη από τα όχι τόσο αιθέρια, κατά τα shoegaze πρότυπα, όσο χαλαρά στην εκφορά, «τεμπέλικα» φωνητικά του τραγουδιστικού διδύμου.
Οι Julie εν τέλει μπορεί να μην έχουν να προτείνουν κάτι ριζοσπαστικό και να μην φέρουν διακριτικά τις επιρροές τους στο μανίκι, όμως τις έχουν αφομοιώσει τόσο επιτυχημένα στις συνθέσεις τους που σαν πρώτο βήμα το My Anti-Aircraft Friend και είναι αρκούντως απολαυστικό, και αφήνει υψηλές προσδοκίες για όταν το νεοφώτιστο σχήμα πάψει να επικαλείται τη νοσταλγία και στις επόμενες δουλειές του διαμορφώσει μια πιο προσωπική ταυτότητα.
