Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι στο νερό που πίνουν ή κολυμπούν εκεί στην μακρινή Αυστραλία πάντως το σίγουρο είναι ότι η χώρα αυτή συνεχίζει να γεννά διαβολικά καλούς μουσικούς, όπως είναι και το lo-fi κουαρτέτο, κατά κάποιο τρόπο punk supergroup, που αποτελείται από δύο ζευγάρια, την Amy Hill με τον Al Montfort και την Xanthe Waite με τον Zephyr Pavey οι οποίοι αισίως ύστερα από τέσσερα χρόνια μετά από γεννητούρια, σπουδές και παράλληλα project μας παραδίδουν ένα πολύ ξεχωριστό άλμπουμ με την υπογραφή της λονδρέζικης δισκογραφικής Upset The Rhythm.
Λίγο ο ενθουσιασμός από την μετά-lockdown ελευθερία-σε ένα άλμπουμ που ξεκίνησε να χτίζεται ημέρες πανδημίας-, λίγο η στήριξη από τον Marc Riley από το BBC 6 που αναφέρεται στους Terry με ενθουσιασμό αποκαλώντας τους "the indie ABBA" και πάρα πολύ βέβαια η δική τους αστείρευτη ενέργεια κι ο αποκλειστικά δικός τους ήχος, η ευφυής λακωνικότητα, ο σαρκασμός και η πολιτική άποψη -με μια μονομανία ίσως, που εστιάζει στην αποικιοκρατική πολιτική της Αυστραλίας κι εδώ απλώνεται σε όλο το εξώφυλλο του Call Me Terry με τον συνδυασμό τίτλων-φωτογραφιών που συνδέουν κτήρια και τοπία με την απάτη.
Συνθέσεις που μετά βίας ξεπερνούν τα δύο λεπτά, γεγονός που κάνει το μελαγχολικό, απολογητικό "Market" που αγγίζει τα 3.50 λεπτά να φαντάζει επικό, κομμάτια πολιτικά και ορμητικά, με αναφορές στο ρόλο της Αυστραλίας στην αποικιοκρατία, στη λαιμαργία της, τον ιμπεριαλισμό, την αστυνομική βία, στην πατριαρχική δύναμη και προνομιούχα θέση των λευκών, την ενεργειακή κρίση, το δικαίωμα στην άμβλωση, τις πυρκαγιές στην Αυστραλία κι άλλα παρόμοια που οι Terry δεν θα ανεχτούν ούτε ένα λεπτό παραπάνω.
Σαξόφωνο, συνθεσάιζερ και τρέμολο στα "Gold Duck", "Balconies" και "Gronks" με το τελευταίο να θυμίζει και λίγο The Fall. Ένας μπερδεμένος ψαλμός αριθμών στο "Jane Roe" -“4-5-6-9-1-1”- που κρύβει μέσα του το ποσό των $456,911 που δέχτηκε η "Jane Roe", aka Norma McCorvey, για να αντιστρέψει τη στάση της απέναντι στις αμβλώσεις και να παρουσιαστεί ως συνήγορος της ζωής, γεγονός που η ίδια περιγράφει κυνικά: "Paid a sum/Took the sum to play a role/Change of mind/Baby, baby, baby, it’s your choice, you choose".
«Οὐκ ἐν τῷ πολλῷ τὸ εὖ», «το λακωνίζει εστί φιλοσοφείν» κι όλες οι αρχαιοελληνικές ρήσεις εδώ, σε ένα άλμπουμ 27 λεπτών που συνδέει χορδές με synths σε έναν μοναδικό ψυχεδελικό indie-pop ήχο και που αξίζει να ακούσεις, γιατί είναι punk, και punk εδώ είναι η δυνατή φωνή απέναντι σε όλα αυτά που μας απασχολούν παγκοσμίως. Συμμορία τεσσάρων στα φωνητικά να στα θυμίζουν όπως πρέπει, γιατί ξεχνιέσαι καμιά φορά και «κοιμάσαι», ενώ πρέπει να ξυπνάς.
