Είναι να σου ραγίζει η καρδιά. Αυτές οι φωτογραφίες που ανέβασαν φέτος στα social οι Tracey Thorn και Ben Watts (ζευγάρι στη μουσική αλλά και στη ζωή από τα 80s και παντρεμένοι από το 2009) υποδηλώνουν πολλά περισσότερα από απλά την ανακοίνωση ενός δισκογραφικού comeback. Γιατί στις φωτογραφίες αυτές κρύβεται ένα αδιαπραγμάτευτο «μαζί», που στην εποχή των κραυγαλέων εντυπώσεων και των εφήμερων σχέσεων, ανακαλεί έναν τύπο αγνού, ατόφιου ρομαντισμού, ο οποίος στις μέρες μας σπανίζει.
https://www.instagram.com/p/CnxL-gWN6dX/
https://www.instagram.com/p/Cn7UCyst_f8/
https://www.instagram.com/p/CqGdJEGtzYZ/
24 ολόκληρα χρόνια μετά το Temperamental του 1999, οι Thorn και Watts (που διανύουν αμφότεροι την 6η δεκαετία της ζωής τους) επιστρέφουν (ορμώμενοι δημιουργικά από τα πάθη στα οποία μας υπέβαλε συλλογικά η πανδημία) στο μουσικό προσκήνιο, ανάβουν το φυτίλι (Fuse, ο τίτλος του δίσκου) της 90s νοσταλγίας και μας προσκαλούν σε ένα party ανασκόπησης / ενδοσκόπησης, όπου όλοι χορεύουν με τα μάτια κλειστά. Κηρύσσοντας την έναρξη με το αψεγάδιαστο hit single “Nothing Left To Lose” (kiss me while the world decays / kiss me while the music plays), οι EBTG δημιουργούν έναν μουσικό τόπο, στον οποίο οποιοσδήποτε έζησε τα 90s (ή τα νοσταλγεί ακόμα κι αν δεν τα έχει βιώσει ποτέ) θα βρει θαλπωρή, παρηγοριά, φροντίδα -κι αυτό το πολύ ιδιαίτερο είδος ευφορικής χαρμολύπης που βάζει φωτιά στα μέσα σου, μα σε διαβεβαιώνει πως τελικά όλα θα πάνε καλά.
Αρνούμαι να χαρακτηρίσω την electronica που φτιάχνει στα αυτιά μου «παλιομοδίτικη», και θα προτιμήσω να την πω «διαχρονική» -εξάλλου, ακόμα κι αν «δανείζεται» από οικεία μοτίβα (από Sade μέχρι Massive Attack και, φυσικά, από τον ίδιο τον κατάλογο των EBTG) δεν της λείπουν οι πειραματισμοί: autotune στα «σαν χάδι» φωνητικά της Thorn, (στο “When You Mess Up”), στρώσεις ambient sounds (στο “Lost”), κάτι το «ανατολίτικο» (στο “Forever”, ένα από τα highlights του άλμπουμ)… Δυσκολεύομαι να ακούσω οποιοδήποτε track μόνο μια φορά, αν είχα τους στίχους σε χαρτί θα τους υπογράμμιζα με κίτρινο highlighter:
You seem so young again / I think that's because you're in pain / Don't be so hard on yourself / For God's sake have a cigarette (“When You Mess Up”)
I lost my mind last week / I lost my place / I lost my bags / I lost my biggest client / I lost my perfect job / I lost the plot - Then I just lost it (“Lost”)
Do you sing to heal the broken hearted? Do you sing to get the party started? (“Karaoke”)
Το Fuse είναι ένας δίσκος-«αγκαλιά» στον οποίο μπορεί να επιστρέψει κανείς ξανά και ξανά (εξάλλου διαρκεί μόλις 35 λεπτά), στις μελωδίες του θα βρει εικόνες κι αισθήσεις από το παρελθόν, στους στίχους του ίσως δει κομμάτια του εαυτού του, κι όπως μονολογεί η Tracey Thorn στο υπερ-υπέροχο “No One Knows We’re Dancing”, we’re all trapped in a feeling: είναι αδύνατον να ακούσεις αυτό το άλμπουμ και να μην νιώσεις. Κάτι.
