Συνηθίζεται, οι αναφερόμενοι στους New Pornographers να χαρακτηρίζουν, αναδρομικά, την power-pop μπάντα ως ένα indie supergroup. Μπορεί όμως κανείς εξίσου να ισχυριστεί ότι στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: αν κι όλοι ήταν βετεράνοι της τοπικής σκηνής του Vancouver, ήταν μετά ή παράλληλα με τους New Pornographers που η βασική τριάδα τραγουδοποιών της μπάντας, ο Dan Bejar, κάτω από την επωνυμία Destroyer, η Neko Case, και ο A.C. Newman εκτόξευσαν τις προσωπικές τους πορείες. Αυτό αποτέλεσε και την κύρια αιτία της επιτυχίας του σχήματος. Όσο κι αν οι συνθέσεις καθ' ενός των τριών έφεραν έντονα την προσωπική τους σφραγίδα, η τραγουδοποιεία τους σε μεγάλο βαθμό ανδρώθηκε κατά το διάστημα που ανήκαν στις τάξεις της μπάντας, κι έτσι οι New Pornographers δεν υπέφεραν από τις συνήθεις παθήσεις των supergroups, όταν προ πολλού καθιερωμένοι τραγουδοποιοί καλούνται ξαφνικά να συνυπάρξουν. Στα πάνω από 25 χρόνια αυτής της πορείας οι προσωπικές καριέρες σήμαιναν πως αρκετές φορές μέλη, ειδικά ο Bejar, εξέρχονταν κι άλλοτε επέστρεφαν, γιατί οι πόρτες ήταν πάντα περιστρεφόμενες και δεν έκλειναν ποτέ ερμητικά πίσω τους.
Στο ένατο πια άλμπουμ τους Continue as a Guest, ο Newman, σταθερή παρουσία από ιδρύσεως της μπάντας, έχει αναλάβει αποκλειστικά τον ρόλο του συνθέτη, η Case μοιράζεται μαζί του σχεδόν όλα τα φωνητικά, ενώ ο Bejar εμφανίζεται μόνο ως guest συνθέτης στο εναρκτήριο, και καθορίζων τη διάθεση του άλμπουμ, "Really Really Light". Αυτό το γεγονός μπορεί να σημαίνει ότι στο Continue as a Guest δεν συναντάται η ηχητική ποικιλομορφία των πρώτων άλμπουμ του σχήματος, όμως έχει αντικατασταθεί από μια στυλιστική ομοιογένεια που τελικά δεν λειτουργεί παρά υπέρ του. Ειδικότερα εφόσον εξυπηρετεί απόλυτα τη θεματική που διέπει το Continue as a Guest, που μοιάζει να απορρέει από το γεγονός ότι οι New Pornographers, σαν άτομα και μπάντα, διανύουν πλέον τη μέση ηλικία. Αντί όμως της κρίσης που φέρνει συνήθως αυτή, η αναπόληση του παρελθόντος εδώ δεν αποτελεί πηγή μελαγχολίας, ούτε τρόμο η αποδοχή της υπέρβασης της κορυφής της παραβολικής τροχιάς που διανύει κανείς στη ζωή, ως μπάντα, μια σχέση. Είναι μια αίσθηση ικανοποίησης, όταν ο συμβιβασμός με το παρελθόν και το πέρας του χρόνου δεν είναι αποτέλεσμα ήττας σε κάποια μάχη μαζί τους, οπότε η καρδιά είναι ελαφριά σαν πούπουλο ("Really, Really Light"), κι απλά συνεχίζεις: "It's a sun it's gonna set, this ain't quantum shit, I don't even need a room, just want the view, that's it" (στο ομότιτλο κομμάτι), ή "I'll go as far as this thing goes, whatever you're selling I'll take it all" (στο "Firework in the Falling Snow"). Τελικά, οι γλυκές και νοσταλγικές κιθαριστικές μελωδίες του Newman, συνοδευόμενες άλλοτε από smooth σαξόφωνα αλλά κυρίως από τα πολύχρωμα και μακριά από το μεθυσμένο πιάνο του παρελθόντος keyboards της Calder, μάλλον εξυπηρετούνται καλύτερα από τις αρμονίες του διδύμου Newman/Case, παρά το ιδιόμορφο χαρακτήρα των ένρινων φωνητικών του Bejar.
Ήταν σχεδόν πριν μία δεκαετία όταν οι New Pornographers έμοιαζαν να γιορτάζουν την τινά αναγέννηση της μπάντας μετά από μια μικρή κοιλιά στα τέλη των 00s με το εξαιρετικό Brill Bruisers, και, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα δύο άλμπουμ που ακολούθησαν εκείνο δεν ήταν ικανοποιητικά, το Continue As Guest είναι τουλάχιστον ισάξιο, αν όχι καλύτερο από εκείνο. Γιατί να μην είναι κατακλυσμένοι από αίσθηση ικανοποίησης όταν μετά από τόσα χρόνια, έστω και με τις δόξες της νιότης της μπάντας πίσω τους, οι New Pornographers δυνατούν να κυκλοφορήσουν ένα τέτοιο άλμπουμ σήμερα.
