Η τροπή που έλαβε η εξέλιξη του R&B από το 2011 και μετά, αρχής γενομένης με το επιδραστικό House of Balloons του The Weeknd, είναι λίγο πολύ γνωστή: το ιδίωμα συρρικνώθηκε ως προς το εμπορικό του σκέλος (το οποίο άλωνε και θέριζε στα 2000s) δίνοντας χώρο σε εναλλακτικές εκφράσεις του να αναδυθούν και να καθιερώσουν ηχοχρώματα πιο λεπτεπίλεπτα και διαθέσεις λιγότερο χορευτικές και περισσότερο εγκεφαλικές.
Ένα από τα νέα ονόματα που αναδείχθηκαν στα χρόνια του επαναπροσδιορισμού του R&B ήταν και η Kali Uchis, η οποία εισήλθε με φόρα στη δισκογραφία το 2018 με ένα πολύ αξιόλογο ντεμπούτο LP, που έβριθε από πυκνοβαλμένες ιδέες και συνεχείς αλλαγές διαθέσεων, δίνοντας την αίσθηση ότι αποτελεί γέννημα μιας αστείρευτης δημιουργικής μηχανής. Η sophomore κυκλοφορία της το 2020 ονόματι Sin Miedo (del Amor y Otros Demonios) αποτιμήθηκε μάλλον ως χλιαρή με όρους ποιότητας, παρότι περιείχε το ισπανόφωνο mega-hit “telepatía”, το οποίο σάρωσε στις playlists των streaming platforms.
Με δεδομένα τα παραπάνω, δεν ήταν καθόλου βέβαιο ότι ο τρίτος δίσκος της Αμερικανο-Κολομβιανής star θα ήταν εφάμιλλος του πρώτου. Κι όμως, το Red Moon In Venus κατέφθασε στις αρχές του περασμένου μήνα για να επιβεβαιώσει την αρχική αίσθηση ότι η Kali Uchis έχει έρθει για να μείνει.
Πρόκειται για μια συλλογή από 15 R&B και neo-soul κομμάτια (συμπεριλαμβανομένων και δύο interludes), σύντομα στην πλειονότητά τους, σχεδόν εξίσου στιβαρά με εκείνα του Isolation και αναμφίβολα περισσότερο οριοθετημένα με βάση τις αισθητικές και υφολογικές παραμέτρους που επιβάλλει το ευρύτερο concept του δίσκου. Με απλά λόγια, εδώ υπάρχει αδιαπραγμάτευτη συνοχή. Το σύμπαν του δίσκου είναι αιθέριο, μεθυστικά αισθαντικό και απροκάλυπτα ερωτικό –και τα πάντα συμπλέουν ακολουθώντας την ίδια ροή, συντονισμένα στις ίδιες συχνότητες.
Παρά το γεγονός ότι η σαγήνη του Red Moon In Venus έγκειται σε μεγάλο βαθμό στη low tempo ατμοσφαιρική του φύση και στη συνέπεια με την οποία υποτάσσει ακόμα και τον παραμικρό χτύπο του hi-hat σε αυτήν, θα ήταν παράλειψη να μην εστιάσουμε στις επί μέρους συνθέσεις, οι περισσότερες από τις οποίες στέκουν και αυθύπαρκτες ως εκπληκτικά δείγματα (μουσικής) γραφής. Από το άνοιγμα του δίσκου με το υπνωτιστικό “I Wish You Roses” και το “Worth the Wait” με το εθιστικό σιγοβράζον groove, μέχρι τις πιρουέτες της μπασογραμμής στο “Endlessly”, το “Blue” (που θυμίζει καλές στιγμές της Sade) και το “Moonlight”, το εθιστικό δεύτερο single που βρίσκεται θαμμένο στην προτελευταία θέση της tracklist, ο δίσκος είναι πλούσιος σε καλό υλικό και μετρά ελάχιστα misses.
Είναι το Red Moon In Venus υποψήφιος δίσκος της χρονιάς; Η απάντηση είναι μάλλον αρνητική, δεδομένου ότι δεν κάνει το λεγόμενο «έξτρα μίλι» ώστε να παρουσιάσει κάτι ανατρεπτικό, κάτι που να τελειοποιεί την R&B φόρμουλα ή κάτι που να έχει τη δυναμική να χαρακτηρίσει την τρέχουσα pop κουλτούρα τέλος πάντων. Είναι όμως δίσκος προσεγμένος στη λεπτομέρεια και απολαυστικός εξ’ ολοκλήρου, αποτελώντας έτσι μια συμπαγή πρόταση που δεν θα απογοητεύσει τους θετικά διακείμενους στο είδος.
