Kevin Morby: Ο Αμερικάνος μουσικός, τραγουδιστής και τραγουδοποιός, πρώην μέλος των Woods και των the Babies, ξεκίνησε την σόλο καριέρα του το 2013 και από τότε έχει κυκλοφορήσει εφτά ολόκληρα studio άλμπουμ με τελευταίο το This Is a Photograph που ήρθε σε επαφή με τον έξω κόσμο τον Μάη του τρέχοντος έτους.
Λέγεται ότι ο εν λόγω δίσκος αντλεί έμπνευση από την ίδια την φοβία περί θανάτου του πολυπράγμονα μουσικού κι από ένα περιστατικό όπου ο πατέρας του Morby κατέρρευσε κατά την διάρκεια ενός οικογενειακού δείπνου λόγω του γεγονότος ότι, από λάθος, έλαβε διπλή δόση της φαρμακευτικής αγωγής για την καρδιά του. Λέγεται, επίσης, ότι ο Morby ξεκίνησε να γράφει το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου όταν το ίδιο βράδυ είδε μια φωτογραφία του πατέρα του, όντας στην ίδια περίπου ηλικία με εκείνον, να ποζάρει γυμνός από την μέση και πάνω ξαπλωμένος στο γρασίδι κάτω από τον ήλιο του Τέξας. Ο δίσκος, επίσης, αντλεί έμπνευση από την τραγική ιστορία του Memphis λόγω του θανάτου των Elvis Presley, Jeff Buckley και Jay Reatard αλλά και της δολοφονίας του Martin Luther King Jr. που έλαβαν χώρα στην πόλη.
Τα ανωτέρω είναι κάποια στοιχεία με ένα κάποιο ουσιαστικό ενδιαφέρον τα οποία μπορεί εύκολα να βρει ο αναγνώστης και εν δυνάμει ακροατής μέσα από μια υποτυπώδη αναζήτηση στο διαδίκτυο. Όπως μου αρέσει να πιστεύω, ωστόσο, τα δεδομένα αυτά έχουν ελάχιστη σημασία όταν στο προσκήνιο βγαίνει η ίδια η μουσική. Από την έναρξη του δίσκου, άλλωστε, είναι προφανές ότι το ηχητικό ταξίδι αναμένεται, το λιγότερο, ενδιαφέρον. Αυτό από μόνο του δεν είναι και λίγο, από μια άποψη μάλιστα είναι και το αρχικό ζητούμενο όσον αφορά την ακρόαση. Υπό την κύρια έννοια και ανεξάρτητα από την τελική ετυμηγορία, το πρώτο ζητούμενο για το ηχητικό «υποκείμενο» είναι να καταφέρει να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον ώστε να αφήσεις στην άκρη όσα κάνεις και να ασχοληθείς με τα τραγούδια αυτά κάθε αυτά, να διαβάσεις τους στίχους, να αφήσεις την μελωδία να μεγαλώσει μέσα σου, να περιμένεις με λαχτάρα το επόμενο τραγούδι. Κι από αυτήν την άποψη ο νέος δίσκος του Kevin Morby κερδίζει ξεκάθαρα το «στοίχημα».
Κάπου στην πορεία, βέβαια, δεν μπορεί παρά να γρατζουνίσουν το θυμικό του ακροατή τα, ας τα πούμε, διαχρονικά ερωτήματα περί πρωτοπορίας, πρωτοτυπίας, πειραματισμού και τα τοιαύτα. Πόση, παράλληλα, καθαρή νέο-indie-folk-rock να καταναλώσει και να «χωνέψει» ο ακροατής ακόμα κι αν αγαπά το ιδίωμα; Στα αλήθεια πάντως έχουν, πλέον, κουράσει αυτά τα αυτοματοποιημένα ενστικτώδη ερωτήματα και οι σχετικές εσωτερικές αντιδράσεις. Τι σημασία έχει τελικά αν ένας δίσκος δεν πρωτοτυπεί ηχητικά όταν έχει την ικανότητα να σε γεμίσει συναισθήματα; Χωρίς πολλές περιστροφές, λοιπόν, το ζητούμενο είναι πως σαν έρχεται η στιγμή να ακούσεις ένα άλμπουμ σαν το “This is a Photograph” η αβίαστη απάντηση/αντίδραση είναι ότι μπορείς να ακούσεις άφθονη «φολκίζουσα» μουσική χωρίς να την διακατέχει ίχνος πειραματισμού και προσπάθειας για πρωτοποριακή προσέγγιση. Σε μια επιπλέον ανάλυση και με κάθε ειλικρίνεια δεν είναι ο δίσκος που θα σου αλλάξει την ζωή, αλλά είναι ένας δίσκος που θα σε συντροφεύει ιδανικά τα τεμπέλικα μελαγχολικά απογεύματα και βράδια καθώς θα νιώθεις, με το πολύ παραπάνω, ότι αξίζει ο χρόνος που περνάτε παρέα. Άλλωστε τραγούδια σαν το “Bittersweet, TN”, το “A Coat of Butterflies”, το “Five Easy Pieces”, το “Stop Before I Cry” και το “It’s Over” δεν μπορεί να τα γράψει ο οποιοσδήποτε τραγουδοποιός, αλλά υποθέτω πως ο Kevin Morby δεν είναι ο οποιοσδήποτε μουσικός. Και εν προκειμένω έγραψε ένα πολύ όμορφο δίσκο.
